Recensie Het Familieportret

Wat een prachtig boek is dit debuut van Jenna Blum. Teder, kwetsbaar, ontroerend, en vastgrijpend.
Het boek gaat over twee vrouwen, moeder Anna en dochter Trudy, die hun eigen weg proberen te vinden in het omgaan met het verleden rondom de WOII, in het nazi-Duitsland. En daarbij hebben ze elkaar nodig, om te steunen, en om antwoorden te vinden. Het verhaal draait om een kwetsbare moeder-dochterrelatie, waarvan de dochter antwoorden wil die in het verleden liggen. Anna kan haar die antwoorden niet geven. De antwoorden zijn nog te allesomvattend voor haar. Trudy probeert van alles om achter de antwoorden te komen, en vindt deze dan ook uiteindelijk.
Het project van Trudy om te gaan graven in het verleden van Duitse mensen die de WOII hebben meegemaakt in Duitsland, is heel broos, soms zelfs kwetsend. Maar wat een prachtig verhaal vertelt Jenna Blum hiermee. Ik ben sowieso gefascineerd door verhalen die vertelt zijn rondom WOII, maar dit verhaal is toch een van mijn favorieten. Het wordt verteld uit een ander perspectief en dat blijft boeien, ondanks dat het tegen mijn gevoel in gaat. Want je ziet ook kwaadheden in het verhaal, verschrikkelijke gebeurtenissen komen naar voren. Maar Jenna drukt je, heel direct maar subtiel, met de neus op de feiten. Ze verweeft de gebeurtenissen zo ontzettend mooi met elkaar dat ik verbazend heb zitten lezen. Je zou bijna mee gaan huilen met de vertellers van de verhalen. Het zet mij weer aan het denken over hoe goed wij het nu toch maar weer hebben, dankzij de vrijheid die we hebben gekregen sinds de WOII.
De personages komen zo tot leven. Je leert ze echt kennen. Anna, die tijdens het nazi-Duitsland heeft meegemaakt, ik kreeg steeds meer bewondering voor haar om hoe ze met de dingen is omgegaan, en zelfs heeft meegeholpen in het verzet. Het is dan ook te begrijpen dat zij die antwoorden niet kan geven aan Trudy.
Kortom een krachtig neergezet verhaal. 5 sterren zijn nog te weinig!