Voor mij de nummer 1 uit de rani Diaz serie

Al meteen begint het in Pitta met een heftig gebeuren, een vrouw die levend verbrand in een huis, wat heeft dit met het hele verhaal te maken, maar als dit al het begin is wat moet ik nog meer verwachten. Sterre legt de lat iedere keer weer hoger, haar boeken bevatten gruwelijke details en steeds denk je wat zal ze nu weer verzonnen hebben en zal het nog gruwelijker, heftiger en spannender worden als voorheen!!

Pitta lag al sinds de boekenbeurs op mij te wachten en ik kon het gewoon niet opbrengen erin te beginnen. Waarom niet….. geen idee, wetende dat ik weer een tijdje op een nieuwe Sterre moest wachten of dat ik dacht het moet toch een keer stoppen met de boeken die onder je huid gaan zitten. Of misschien was ik toch wel bang dat het nog gruwelijker zou zijn dan de andere Rani Diaz boeken, terwijl ik daar natuurlijk wel heel erg op hoopte.

Toch, na een kort contact met Sterre over haar nieuwe boek, toch begonnen in Pitta en wat had ik spijt dit boek niet eerder te hebben opgepakt. Het boek zit vol van gruwelijke moorden en ik kon er geen touw aan vast knopen, terwijl ik meestal denk het plot te weten. Ik kwam er niet uit deze keer. Je weet wel wie de dader is, maar het waarom blijft tot bijna het einde een heel groot vraagteken.

De cover krijgt een gruwelijke betekenis als je verder in het boek bent en het lieflijke bootje op het water krijgt een betekenis waar je niet teveel bij na moet denken.

Het is dat ik Sterre een beetje ken, anders had ik echt gedacht dat er een auteur aan het werk was geweest met een verdorven brein. Hoe kun je deze gruwelijke mishandelingen en moorden verzinnen en zelfs maar op papier zetten. De horror-achtige taferelen gaan je diep onder je huid zitten en laten je voorlopig niet meer los. Ik heb wel gemerkt dat aardige auteurs in hun onderbewuste de heftigste verhalen kunnen produceren Wel weer geweldig dat een personage een bekende is en Lydia ik zag je iedere keer voor me in het verhaal.

Het plot stelde me niet gerust, natuurlijk mag je het verleden niet laten rusten, maar toch wat mensen mee gemaakt hebben kan zo’n impact hebben op hun latere leven, toch mag je niet zelf oordelen, gelukkig ben ik geen inspecteur Rani, een plot met winnaars maar ook zeker verliezers. Hopelijk heel gauw beginnen in de volgende uit de serie, want lang hoeven we niet te wachten op nummer 12, Amla.

Lieve leesgroet Caroline