Sterk begin en einde, wollig middenstuk

Dit boek heeft alle mogelijkheden in zich om een ijzersterke thriller te zijn en zo begint het ook. Een vrouw bespiedt de buren vanuit haar eigen huis waar ze opgesloten is. Dit is geen onbekend gegeven, ook niet in de film, dus de verwachtingen zijn groot, want er zijn veel potentiële personages die hun intrek kunnen nemen in het verhaal.
Helaas beperkt deze vrouw zich tot het begluren van één enkel gezin en om eerlijk te zijn, gebeurt daar ook niet echt veel in de loop van het boek. Het middenstuk ontvouwt zich volgens mij dus een pak te langzaam en focust vooral op het immense drankprobleem van deze vrouw. Zo wordt zij inderdaad een onbetrouwbare getuige in een moordzaak. Waarom ze zoveel drinkt, kom je als lezer ook te weten en het klinkt heel plausibel. Dat deze vrouw geen familie, buren of kennissen heeft die iets om haar geven, klinkt dan weer absoluut ongeloofwaardig.
Een veel spannender rol zou de auteur kunnen gegeven hebben aan haar huurder, maar die blijft enkel een minimale rol spelen.
Wat de auteur wel belangrijk vindt, is dat het boek zich ontwikkelt als een van de vele zwart-witfilms die hij zowat van buiten kent.
De lovende quotes op de voorkant, vind ik dus overdreven. Dit boek zou veel meer body kunnen gebruiken.