Weer een knap stukje auteurswerk.

De fans van David Baldacci weten dat de auteur sommige protagonisten meerdere keren laat terugkeren in zijn verhalen. John Puller is hier een voorbeeld van (De provocatie en Vergeten) en inmiddels is Will Robie hetzelfde lot beschoren. In Onschuldig maakten we kennis met dit eenmansleger en in De aanslag mogen we weer naast hem lopen in het volgende avontuur.

De huurmoordenaar Robie krijgt opdracht om een collega op te sporen en te liquideren. Een evenbeeld in vrouwelijke vorm dat luistert naar de naam Jessica Reel heeft twee vooraanstaande leden uit de dienst vermoord en de verwachting is dat dit niet de laatsten zijn.

Robie gaat op zoek naar Reel en komt erachter dat ze de moorden niet zonder reden heeft gepleegd. Je zou je zelfs af kunnen vragen of het wel moorden waren of dat Reel iets op het spoor is gekomen. De opdrachtgevers wachten af tot ze het overlijden van Reel te horen krijgen maar plotseling lijkt het erop dat beide huurmoordenaars zijn gaan samenwerken. Een nieuw, dubbel probleem steekt de kop op!

In de openingszin van deze recensie is het al aangehaald, Baldacci weet goed gebruik te maken van zijn hoofdkarakters. In De aanslag zien we Robie weer met evenveel succes terugkeren en dat succes staat helemaal op het conto van Baldacci. Hij is als geen ander in staat nieuwe karakters te ontwikkelen, die in een paar avonturen mee te nemen en soms ook nog in aanraking te laten komen met karakters uit andere verhalen. En steeds speelt de politiek daar wel een rol in. Wat voorzichtig begint binnen de Amerikaanse politieke arena dijt als snel uit naar de mondiale arena. En achteraf moet je gewoon vaststellen dat het verhaal weer goed in elkaar steekt en zo realistisch is geschreven dat je het de volgende dag ook in de krant als nieuwsitem had kunnen lezen.

Dat is de kunst van het schrijven en Baldacci verstaat haar volledig! Weer een knap stukje auteurswerk. Goed om vast te stellen en mooi om te lezen.