Soms ligt er plotseling een thriller in de winkel die alles in zich heeft wat een thriller behoort te hebben. Naast een dosis spanning, af en toe een beetje eng wordend, personages die je dood wenst of aardig gaat vinden en tenslotte fouten bij de zoektocht naar het kwaad waardoor je zelf in het verhaal wilt kruipen om aan de oplossing mee te helpen.
Dit alles is in voldoende mate terug te vinden in De stilte van de hel.
Het is het debuut van Cody McFadyen maar laten we hopen dat het niet bij deze ene topper blijft want dit vraagt om meer.
Een razendsnel boek dat geen moment (359 pagina’s) inzakt of saai wordt en zelfs ook nog een verrassend einde kent. En dat einde is dit keer niet open, de zaak is volledig opgelost en de hoofdfiguur kan zonder veel moeite aan een volgende zaak beginnen. Zij het dat ze echt wel een vakantie heeft verdiend om met haar dierbaren een aantal dingen uit haar leven goed af te sluiten en daarmee een basis te leggen voor een succesvolle start.
Uit mijn woorden blijkt wel dat dit boek voor mij een topper is geweest. Laat ik daar aan vastknopen dat ik met hooggespannen verwachtingen uitzie naar zijn opvolger.
Dat die er moet komen staat als een paal boven water.