Een verhaal volgens het annuïteitenmodel

De annuïteitenhypotheek begint met veel rente en lage aflossing, tegen het einde wisselt dit. Kijk niet om begint met een overdaad uit het verleden en weinig in het heden, in de tweede helft draait dit langzaam om. Het resultaat is dat er feitelijk twee thrillers in één omslag zijn ondergebracht.

Leigh Wren, alias Nina Mosley, doet er alles aan om het verleden met haar ex-man, Randoll Roberts, te vergeten. Veroordeeld als beestachtige seriemoordenaar zit hij in de dodencel en wacht op zijn executie. Met haar zoontje Hayden probeert ze onder een andere naam een nieuw leven op de rails te krijgen in een omgeving waar niemand haar verleden kent. Dat begint haar aardig te lukken tot ze door Charles Pritchett wordt benaderd. Charles is de vader van Carrie, het meisje dat een van de slachtoffers van de zieke geest van Randoll Roberts is.
Dit moment is het begin van een pijnlijk emotionele confrontatie die haar in een klap terugwerpt naar de periode die ze zo graag achter zich wil laten.

Bill Floyd heeft met Kijk niet om een debuut afgegeven dat een goede basis vormt voor meer verhalen. In een ietwat merkwaardige, maar niet vervelende, stijl laat hij Nina haar verschrikkelijke verleden vanuit haar geheugen nogmaals meemaken. Deze terugblik gebeurt vanuit het heden, een heden dat overigens ook niet erg voorspoedig en naar de wens van Nina blijkt te verlopen.

Heel subtiel verschuift Floyd de tijdlijn steeds meer naar het heden waardoor de lezer geleidelijk wordt geconfronteerd met een verstikkende angst die zich van Nina meester maakt.
Een uiterst knappe combinatie die in het begin doet denken aan onze eigen Loes den Hollander en die lopende het verhaal de stijl van Karin Slaugther gaat benaderen.
Het geheel blijft interessant waarbij het begin niet voorspelt wat aan het einde staat te gebeuren. Een knap debuut van deze, bij een verzekeringsbedrijf werkende, Amerikaan!