In zijn kenmerkende stijl van scherpe en korte zinnen is de oorspronkelijke James Patterson weer als vanouds herkenbaar.

James Patterson is de meest verdienende en grootste veelschrijver ter wereld. Na een spetterend begin van zijn carrière met o.a. Wie niet weg is is gezien, Kat en muis en Slaap kindje slaap, heeft hij vele tientallen boeken afgeleverd. Maar niet alles wat hij heeft geschreven is een garantie voor succes, in termen van leesplezier. Maar het merk James Patterson is zo sterk dat zelfs van zijn mindere boeken miljoenen exemplaren over de toonbank gaan. Met Ooggetuige lijkt hij weer iets van zijn oude trekjes terug te hebben gekregen. Alleen zijn eigen naam prijkt op de cover, geen co-productie, dus kan alles hem ook worden aangerekend. In dit geval zijn het vooral de credits!

De journalist Nick Daniels is voor zijn werk een tijdlang in Darfur geweest. Bij terugkomst krijgt hij van zijn baas, Courtney Shepperd, opdracht voor het maken van een reportage. Hij moet de bekende honkballer Dawn Robinson interviewen die, na jarenlang in anonimiteit geleefd te hebben, plotseling weer publiciteit wil. In steakhouse Lombardo zal de ontmoeting plaatsvinden die wel een bijzonder tintje krijgt. Een tafel naast Nick vindt een schermutseling tussen twee mannen plaats. Niet lang daarna blijkt dat beide ogen van een van hen, Vincent Marcozza, zijn uitgesneden. De vermoedelijke dader heet Bruno Torenzi.
Nick, bezig met zijn interview, had een recorder bij zich die de laatste woorden tussen de twee kemphanen heeft vastgelegd. Daarmee is hij een belangrijke getuige van een bloedige afrekening in het circuit van de georganiseerde misdaad in New York. Wanneer korte tijd later het lichaam van Dawn Robinson wordt gevonden weigert Nick te geloven dat het zelfmoord is en gaat op onderzoek.

In zijn kenmerkende stijl van scherpe en korte zinnen is de oorspronkelijke James Patterson weer als vanouds herkenbaar. Daarmee heeft hij naam gemaakt en de roem vergaard waar hij al tientallen jaren op teert. In Ooggetuige laat hij Nick Daniels zijn avontuur vertellen. Patterson souffleert hierbij veelvuldig waardoor de toonzetting van Daniels vaak met humor doorspekt is. Terugkerend en herkenbaar is ook een hechte familierelatie die in veel verhalen van Patterson de emoties oproepen. Naast deze emoties lijkt het creëren van spanning hierbij een vanzelfsprekendheid. Niets is minder waar.
In een wirwar van zakelijke en criminele belangen laat Patterson zijn lezers getuige zijn van de meest inventieve oplossingen om uiteindelijke doelen te bereiken. Dat het hem daarbij is gelukt om haartjes op armen weer rechtop te doen staan, zegt genoeg.
James Patterson heeft met Ooggetuige de juiste richting weer gevonden.