Spanning in stijgende lijn naar flauwe climax

Hoe kan een man zo goed de gevoelens van een vrouw beschrijven als S.J. Watson doet in Voor ik ga slapen?
Christine Lucas ervaart dat iedere morgen haar geheugen is gewist en ze niets meer weet wat er vorige dagen is gebeurd. Dr. Nash, een neuropsycholoog neemt haar in therapie en probeert haar een dagboek aan te laten leggen.
Hierin moet ze aan het einde van iedere dag de gebeurtenissen in vastleggen. Zo wil hij haar een terugblik geven op haar leven en tevens enige controlemomenten laten creëren.

Snel blijkt dat er in de verhalen van haar man, Ben Wheeler, verschillen zitten met wat Christine heeft vastgelegd in haar dagboek. Wat is waar en wat is niet waar? Ze blijft zitten met grote dilemma’s en twijfel over haar leven wat schijnbaar zonder hoogtepunten aan haar is voorbij gegaan.

Goed debuut van S.J. Watson waarin hij een langzaam strakker wordende spanningsboog draadje voor draadje ongemerkt aantrekt. Erg origineel waarbij je een ontknoping verwacht die spettert en sprankelt. Maar daar komt een kleine desillusie om de hoek kijken. Waar Watson zoveel kracht en betrokkenheid in zijn verhaal legt, lijkt hij uitgeblust als de ontknoping moet worden geschreven. Jammer maar omdat het voorgaande strak en confronterend is geschreven, ja zelfs met enkele beklemmende momenten, is 3 sterren hier goed op zijn plaats!