Een genoegen om te lezen

Het zou zonde van tijd en energie zijn om in deze recensie nog veel woorden te besteden aan een introductie van Loes den Hollander. Iedere lezer van Nederlandstalige boeken heeft weleens een boek van haar gelezen, vastgehouden of ergens zien staan. Het is inderdaad die Loes, de voormalige directrice van een zorginstelling, die dit keer tien korte verhalen heeft gebundeld en uitgegeven onder de veelzeggende titel Vrije val. Tien situaties, uit het leven gegrepen, soms aan het einde oplossend, een ander keer juist problemen veroorzakend. Maar alle verhalen hebben één ding gemeen: ze kunnen zomaar in ieders leven gebeuren.

In de meeste verhalen komen vrouwen of meisjes in aanraking met een gebeurtenis waarvan de impact zo groot is dat hun hele leven op de kop gaat staan. De ene keer is wraak de drijfveer om het verdriet proberen af te kopen, een andere keer blijkt moord een schijnbare oplossing te zijn om een einde te maken aan een probleem. Tien verhalen, verteld in 210 pagina'’s, inclusief de titelpagina’'s. De lezer tien maal in gemiddeld twintig bladzijden per verhaal een inleiding geven, een juiste introductie van de karakters voorschotelen, een aanleiding scheppen en de emotievolle reactie begripvol presenteren... Wie dat tot een goed einde weet te brengen, is gezegend met een uitzonderlijk talent.

Alle verhalen in Vrije val behandelen een ander onderwerp en hebben een specifieke opbouw. Zoals waarom een moeder contact zoekt met de moordenaar van haar vermoorde dochter, en wat de impact kan zijn op kinderen van een tweede huwelijk van hun vader. Of het emotionele titelverhaal van het boek, waarin een moeder communiceert met haar ongeboren kind dat het syndroom van Down lijkt te hebben. Tien verhalen, uniek in hun opzet en met veel emoties omgeven. Hoewel er soms dodelijke slachtoffers vallen, wordt er niet de bij thrillers behorende spanning opgeroepen. Wel doet de auteur een beroep op de lezers om, zonder het misschien te willen, een mening te vormen over iedere beschreven gebeurtenis. En omdat ze alle tien uit het leven zijn gegrepen, wordt die mening gevormd. Dat is, zeker niet in de laatste plaats, de verdienste van de auteur. Want zij is in staat om in elk verhaal weer de passende emoties op te roepen.

Ondanks de voorgeschotelde misère is Vrije val een genoegen om te lezen.