Kalm voortkabbelende thriller

De IJslandse schrijver Arnaldur Indridason wist enkele jaren geleden ook in Nederland en Vlaanderen de aandacht te trekken door zijn manier van schrijven. Hij weet in zijn boeken de spanning op een subtiele manier te verweven met een heel mooi verhaal dat je bovendien emotioneel aangrijpt. Vijf boeken van zijn hand zijn inmiddels in Nederland toppers geworden. De ware fan kijkt derhalve met hoog gespannen verwachting uit naar zijn zesde boek. Omdat de auteur en zijn agent de eis hadden gesteld dat de Nederlandse vertaling direct vanuit de originele landstaal moest geschieden en niet uit een al vertaalde Engelse versie, liet dit boek iets langer op zich wachten dan gepland. Want, probeer maar eens een vertaler te vinden die deze Scandinavische taal in leesbaar Nederlands om kan zetten zonder dat het verhaal wordt aangetast. Maar uiteindelijk is het geduld van zijn fans beloond en kwam Winternacht eindelijk in de schappen van de boekwinkels.
In Winternacht wordt Erlandur belast met de dood van de tienjarige Thaise jongen Elias. Met zijn collega’s Elinborg en Sigurdu Oli start het onderzoek naar deze merkwaardige moord. Kort daarna verdwijnt het vijftienjarige broertje Niran spoorloos, wat de indruk wekt dat hij iets meer van de moord afweet. Hij wordt in een berging gevonden, maar zijn aanwezigheid blijkt niet van lange duur te zijn. Opnieuw verdwijnt hij spoorloos. De moeder van beide jongens, Sunee, weet wel meer maar ze weigert iets te vertellen. Al snel splitst het verhaal zich op in een aantal subplots waarin maatschappelijke problemen aan de orde worden gesteld. Problemen waar de meeste landen in deze tijd wel last van hebben. Integratie van buitenlanders, in dit geval Thaise burgers in IJsland, en natuurlijk de verveling van opgroeiende jeugd en de problemen die dit met zich meebrengt. En passant komt er ook nog een vleugje rassenhaat om de hoek kijken. Aan Erlandur en collega’s de moeilijke taak om temidden van deze wirwar van maatschappelijke onrust, de moordenaar van Elias op te sporen.
Het is Indridason wederom gelukt om een mooi verhaal op papier te zetten. Daar reken je als lezer op en verwacht dat ook. Het is hem helaas niet gelukt om de spanning op het juiste moment toe te voegen en op hoog niveau te houden. Eigenlijk is Winternacht zelfs in het geheel niet spannend. Dus het label literaire thriller dat aan dit boek is toegekend, geeft te denken. Ook in het uitdiepen van karakters blijft het allemaal een beetje hangen. Wellicht is het etiket “ maatschappelijk bewogen roman” dichter bij de waarheid. Het aantal pagina’s (287) geeft bovendien ook aan dat Indridason snel klaar was met dit verhaal. Jammer, hij kan zoveel beter.