Dat Judith Visser in haar boeken vaak haar grote maatschappelijke betrokkenheid toont mag geen nieuws meer zijn. Meestal brengt zij ook een onderwerp ter sprake waarover ze een uitgesproken mening over heeft. De regelmatige ‘Visser-lezers’ herkennen dat ook. Als groot fan van alles wat leeft is het vaak het onnodige dierenleed of het moedwillig schade toebrengen aan de natuur wat ze onder de aandacht brengt. In Zeemansbruid geeft ze op haar eigen wijze een inkijkje in de behandelkamer van de plastische chirurgie en waar waanzin over dit onderwerp toe kan leiden.

Zeemansbruid onderscheidt zich door diverse verhaallijnen. Een worstelende Faye geeft, vanuit haar herinneringen, steeds meer prijs over wat er met haar is gebeurd. Daarnaast is er een personage die lange tijd anoniem blijft en zijn verhaal en gedachten openbaart.
Het is aan rechercheur Ursula Klein en haar collega Jeff de Klerk om een merkwaardige vondst van vier vrouwenpoppen op te lossen. Ursula geeft deze zaak extra prioriteit omdat haar broer Dorian een ongeluk heeft gekregen doordat een van deze poppen van een viaduct is gegooid. De impulsieve Ursula zet er haar tanden in en gaat recht op haar doel af.

Met Zeemansbruid zet Judith Visser een verhaal weg waarin ze doet waar ze goed in is. Zonder teveel diepgang presenteert ze een snelle en spannende thriller die ‘lekker’ leest en vol zit met verrassingen en onverwachte wendingen. De doorklinkende ondertoon over het onbegrensd toepassen van operaties vanuit cosmetisch oogpunt is een duidelijke doorklinkende boodschap die de lezer meekrijgt. Maar in de juiste balans gebracht, stoort dit nimmer en geeft het verhaal de connectie met de maatschappij die Judith Visser zo’n warm hart toedraagt. En Ursula Klein? Die mag blijven!

Eindoordeel: 4 sterren

Spanning: 4 ster
Plot: 3 sterren
Leesplezier: 4 sterren
Schrijfstijl: 4 sterren
Originaliteit: 4 sterren
Psychologie: 4 ster