De waarheid is nooit zo erg als een leugen

De twintigste thriller van Loes den Hollander heeft het intrigerende motto “De waarheid is nooit zo erg als een leugen.” En dat motto wordt in “Droombeeld” op even subtiele als fraaie wijze uitgewerkt.
Het boek begint met een cursief weergegeven brief nummer een aan het adres van Maartje, geschreven door een obsessief verliefde persoon.
Deze Maartje van Duiven wordt op klaarlichte dag in haar eigen huis bruut overvallen door twee mannen. Door kordaat handelen van een tijdelijke huisgenote loopt het redelijk goed af zij het dat Maartje als vanzelfsprekend enigszins getraumatiseerd raakt. Angst neemt bezit van haar.

Maartje is getrouwd met Twan van Loveren die samen met zijn broer Sep een winkelketen exploiteert. Met haar schoonzus Natasja en haar hartsvriendin Anouk heeft ze een goede band.
Heimelijk denkt en droomt Maartje over een oude liefde die ze bij toeval weer ontmoet heeft.
Vanaf dat moment wordt een mooi palet met nog meer personages met bijzondere eigenschappen en karaktertrekjes aan het verhaal toegevoegd: haar nichtje Tatum, verpleegkundige Bor, Jari, de partner van Anouk, de nogal opvallende rechercheur Tilda Breed, de zwakbegaafde tuinman Bruce en Hanny, een dame met een opvallende haarkleur. Ook enkele ouders van de hoofdpersonen spelen een rol van betekenis.

Heftige gebeurtenissen rijgen zich in hoog tempo aaneen. Overval, overspel, zwangerschap, zelfdoding, huwelijksproblemen, verdwijning, dodelijk ongeluk, moord, hebzucht, stille liefde en ook dromen met indringende beelden zijn de gevarieerde elementen die het verhaal tot een uiterst boeiende compositie maken.
Naast het mooie motto van het boek zijn er meer licht filosofische zinsneden te ontwaren. Zo wordt verzucht “Je moet iemand beoordelen op wat je niet ziet.” Een doordenker en tevens een waarheid die vaak opgeld doet in het dagelijkse leven.

Loes den Hollander heeft een prachtige serie thrillers van constante hoge kwaliteit op haar naam. Haar schrijfstijl kenmerkt zich steeds door korte krachtige zinnen zonder moeilijke woorden. Gewaagde of gewrongen metaforen zal de lezer in haar boeken niet aantreffen.
Ook in “Droombeeld” weet de schrijfster met haar elegante en vloeiende taalgebruik steeds weer op haar zo eigen en bijna onnavolgbare wijze in enkele zinnen een intrigerende situatieschets te scheppen en karakters met diepgang neer te zetten. Ook voor het opbouwen van een flinke dosis spanning heeft Loes niet veel woorden nodig. En dat is bijzonder. De zinnen zijn veelal prikkelend en roepen als vanzelf de drang op verder te lezen.

De plot is ingenieus opgebouwd en de korte hoofdstukken zorgen dat het lezen gemakkelijk gaat. Wegleggen van het boek is daarentegen bepaaldelijk niet gemakkelijk. Zoals vrijwel alle boeken van Loes den Hollander is ook dit boek puur verslavend voor de lezer. Je moet gewoon verder, pauzeren kan alleen in geval van nood.
Het boek is foutloos. Dat is bij vele schrijvers bijzonder, bij Loes is het heel gewoon. Maar daar hoort toch wel degelijk een compliment bij!

Na het prachtige uitstapje van Loes naar een “serie” met de naam Dossier-Metselaer dat resulteerde in de zeer lezenswaardige boeken “Aangetast” en “Genadeklap”, is “Droombeeld”
wederom een fantastische standalone die in geen enkele boekenkast van thrillerliefhebbers mag ontbreken.

Het boek krijgt vijf stralende sterren!