Een vleugje spanning en veel drama

Het nieuwe boek van Corine Hartman draagt de titel “Een vlaag van waanzin” en wordt op de cover een literaire thriller genoemd. Wat direct opvalt is de ondertitel “Een op waarheid geïnspireerd familiedrama”. Deze zinsnede is zowel taalkundig als inhoudelijk enigszins opmerkelijk. Laat haar maar eens goed tot u doordringen.
De proloog is cursief gedrukt en beschrijft een heftige scène waarin iemand zowel feitelijk als figuurlijk vastzit. Daarmee lijkt de spanning geschapen. In het boek staan tussen de “gewone” hoofdstukken door korte cursief gedrukte hoofdstukken waarin de gedachtewereld van een der hoofdpersonen wordt beschreven. Opvalt dat deze hoofdstukken veelal iets voor de muziek uit lopen. Het zijn zgn. flashforwards, die de lezer nieuwsgierig maken en een betrokken gevoel geven.

Anthonie (Ton) en Romée van Baerle leiden met hun kinderen Thijmen en de tweeling Ciara en Chloë een mooi en gelukkig leven. Hij is directeur/eigenaar van een reclamebureau en zij is yogalerares. Anthonie is bijna manisch gebiologeerd door vogels en daarnaast verdrinkt hij bij tijd en wijle in filosofische boeken. Onder meer Plato maakt zijn opwachting, bepaaldelijk geen lichte kost.
Dan ontstaan er barstjes in hun geluk. Het reclamebureau kampt met tegenslagen met financiële gevolgen.
Tegelijkertijd ontstaat spanning in hun huwelijk als Jelle, de oude schoolvriend van Romée, in beeld komt. Anthonie zondert zich steeds meer af, wordt achterdochtig en windt zich zelfs op als zijn broer Stijn, een vrijgevochten levensgenieter en daarmee een tegenpool van Anthonie, op een familiefeestje onschuldig flirt met Romée. Zijn zus Vivianne, die de scheepswerf van hun dementerende vader heeft overgenomen, is daar getuige van en probeert de zaak te sussen.
De kwestie waait over en Anthonie en Stijn gaan samen een weekend op pad. Als ze terugkomen vindt een vervelend ongeluk plaats in de straat waar Anthonie en Romée wonen.
De verhouding tussen hen bekoelt steeds meer en met frisse tegenzin bezoekt Anthonie samen met Romée de relatietherapeut Jan-Jaap Prinsen. Een regelmatig terugkerende gedachte bij de echtelieden is dan: “we houden een illusie in stand.” En de ontmoeting met de mysterieuze Luuk brengt Romée uit haar evenwicht dat ze echter snel hervindt.
Niet veel later slaan plotsklaps de stoppen door bij Anthonie. Er voltrekt zich een vreselijk drama……

Corine Hartman heeft al vele thrillers op haar naam staan. Zij heeft een toegankelijke en vloeiende schrijfstijl waardoor het verhaal gemakkelijk leesbaar is. Ingewikkelde of vergezochte metaforen komen nagenoeg niet voor. Bovendien is het boek vrijwel foutloos hetgeen een compliment waard is.
Incidenteel lijkt de schrijfster even uit de bocht te vliegen, zoals in de eerste zin van het eerste hoofdstuk:

“Het vieren van een verjaardag, bedacht Anthonie, was misschien vooral een vorm van ontkenning dat het leven eindig is.”

Wellicht is Anthonie door zijn liefde voor de filosofie wat los van de grond gekomen, maar je zou hier toch in plaats van “ontkenning” het woord “bevestiging” verwachten. Of toch niet? Dit soort (onbedoelde?) raadseltjes die aanleiding tot langdurige overpeinzingen kunnen geven, leidt de lezer te zeer af van het verhaal.
Ook op bladzijde 34 is een zweverige zin te lezen:

“Te beseffen dat haar gedachten het resultaat zijn van een wisselwerking tussen oneindige, individuele krachten.”

Dit vergt wel veel van de lezer die wil begrijpen wat hij leest.

Deze voorbeelden zijn evenwel zeker niet symptomatisch voor het boek. Integendeel, de lezer wordt verder in de watten gelegd. Het verhaal is niet complex en daardoor ook voor een luie lezer zeer verteerbaar.
Echt spannend is het echter niet. Het is dan ook twijfelachtig of de aanduiding “literaire thriller” terecht is. Over de louter marketingtechnische toevoeging “literaire” is al veel geschreven. Het wordt tijd dat de uitgevers daarmee stoppen, het voegt niets toe behalve ongerechtvaardigde verwachtingen over een hoog literair gehalte. Laat Connie Palmen het maar niet horen!
Tot slot: onduidelijk blijft wat de toegevoegde waarde is van het herhaaldelijk gebruik van een schuttingwoord dat in vroeger tijden de afkorting van de Katholieke Universiteit Brabant was. Dat gebeurt in een kort stuk van het verhaal. In de ogen van sommige (of meer dan sommige?) lezers is dit niet functioneel.

“Een vlaag van waanzin” is een lezenswaardige roman met een vleugje spanning en vooral veel drama.

Het boek verdient drie sterren, gewoon goed dus!