Vergezocht maar in sommige opzichten wel weer mooi en humoristisch

"Het Marco-effect" is het vijfde deel in de serie Dossier-Q van de Deense auteur Jussi Adler-Olsen. De vorige vier vond ik stuk voor stuk goede thrillers, niet in de laatste plaats door de onderhoudende schrijfstijl en de aardige verhaallijnen. In tegenstelling tot de meeste recensenten vind ik "Het Marco-Effect" niet zo geweldig. De omschrijving "misschien wel de spannendste thriller van de afgelopen tien jaar" in de beschrijving op een boekensite is schromelijk overdreven.
Het verhaal begint veelbelovend met enkele gewelddadigheden rond een ontwikkelingsproject in Afrika enerzijds en de beschrijving van de werkwijze van de zigeunerclan onder leiding van de gewetenloze Zola die zich met criminele activiteiten in Kopenhagen bezighoudt. De hoofdpersoon van het boek, Marco, maakt deel uit van die clan. Na de vlotte start verzandt het verhaal echter zeer lange tijd in een gezapigheid, waarbij de lezer slechts op de been blijft door het mooie woordgebruik van de schrijver. Pas ruim over de helft van het boek neemt de spanning toe en raken de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Marco die zijn clan is ontvlucht, wordt in Kopenhagen door een leger van door zijn oom Zola ingeschakelde criminelen belaagd. Ofschoon het daarbij gaat om geharde Oost-Europeanen, meedogenloze Afrikaanse kindsoldaten én de leden van de clan, weet Marco keer op keer op veelal onwaarschijnlijke wijze aan hen te ontkomen en blijft hij bovendien bewust voortdurend in hun omgeving.
De plot is weliswaar ongewoon en aardig bedacht, de uitwerking daarentegen vind ik onevenwichtig. Te lang gebeurt er vrijwel niets, daarna gaat het wel erg snel en zijn sommige acties wel erg vergezocht. De mooie beschrijving van de karakters en de gebeurtenissen, de ontroerende ontwikkelingen rond de verlamde collega Hardy, en ook de humor in het bijzonder rond de verhouding tussen brigadier Carl Morck en de trainee Gordon (een irritant bijna afgestudeerd jongmens dat de wijsheid in pacht meent te hebben) maken wel het nodige goed, doch meer dan drie sterren komen er niet uit. Grappig te zien hoezeer meningen kunnen verschillen.
Niettemin is het boek lezenswaardig hoor !