Schuttingtaal is kennelijk de nieuwe trend

“Huidpijn” is het nieuwe als literaire thriller aangeduide boek van Saskia Noort. Het wordt aangeprezen als “het meest rauwe, pijnlijke en schurende boek van Saskia Noort tot nu toe, een boek dat je niet zomaar weglegt en dat nog dagen nadreunt.”
Anne Koster is een bekende tv-persoonlijkheid. Zij heeft een inmiddels obsessieve kinderwens en gaat voor ivf-behandeling met haar vriend Sam naar een kliniek in Düsseldorf waar de Nederlandse dokter Schot behandelend arts is.
Anne heeft ook last van verlatingsangst die in volle omvang toeslaat als Sam verliefd wordt op een aantrekkelijke jonge vrouw en Anne op nogal opvallende manier in de steek laat.
Als Sam vervolgens spoorloos verdwijnt richten de media en de politie zich op de handel en wandel van Anne.
Met behulp van haar manager Don probeert zij de reputatieschade zo klein mogelijk te houden en wringt zich daarbij in velerlei bochten. Ter voorkoming van spoilers zal niet meer dan dit worden onthuld over de inhoud van het verhaal.

Saskia Noort vestigde in 2003 in één klap haar naam als thrillerschrijfster met haar sterke debuut “Terug naar de kust”. Zij kreeg daarmee en ook door haar volgende boeken een grote schare trouwe lezers. Van “Huidpijn” zijn volgens de pers al meer dan 100.000 exemplaren verkocht.
Noort heeft een zeer vlotte pen en schetst daarmee een gemakkelijk leesbaar verhaal waarbij de lezer zich niet erg hoeft in te spannen. De sfeertekeningen en de karakters zijn goed neergezet. Maar…….

Er zijn diverse substantiële kritiekpunten op dit boek. De hierboven geciteerde aanprijzing wordt bij lange na niet waargemaakt.
Er is in deze “thriller” nauwelijks sprake van spanning. Het verhaal kabbelt lange tijd voort als een chicklit waarin kinderwens, verlatingsangst, overspel en problemen van het zijn van BN’er het beeld bepalen. Ook de verdwijning van Sam zal waarschijnlijk bij vele lezers niet het gevoel van echte spanning oproepen.
De plot van het verhaal is nogal irreëel. Het verloop van de scène op de oude wrakke woonboot tegen het einde van het boek is bijna lachwekkend. Dat past niet bij een thriller.
Dan is er het veelvuldige gebruik (zeker meer dan dertig keer) van de woorden “kut” en “pik” (ja, het moet maar even helder benoemd worden!) en samenstellingen daarvan. Dat lijkt wel een trend te worden in de hedendaagse literatuur, maar het kan evenzeer beschouwd worden als taalarmoede en gebrek aan beschaving. Helaas word je tegenwoordig al snel bestempeld als moraalridder als je over dit fenomeen een opmerking maakt…..
Ook het buitensporige gebruik van (voornamelijk witte) wijn en het voortdurende opsteken van een sigaret door Anne zijn al snel irritant. Het zal wel horen bij een wellicht enigszins karikaturaal bedoelde beschrijving van het gedrag van een BN’er, maar het is in goed Nederlands gezegd too much. Het eten van paprikachips bij de verfijnde witte wijn Pouilly geeft overigens geen blijk van goede smaak.
Wat er literair is aan dit boek is evenzeer onduidelijk. De discussie over de zin van de toevoeging “literaire” bij een thriller is overigens al vaak gevoerd.
“Mannen willen graag bewonderd worden.” is tegen het einde van het boek te lezen. Dat zou dan een legitimatie zijn voor overspel en vreemdgaan. Dat is toch wel erg simpel.
“Huidpijn” is een aardig tussendoortje voor lezers die niet gevoelig zijn voor de hiervoor vermelde kritiekpunten.

Het boek krijgt toch nog twee sterren omdat er ontegenzeggelijk een groot lezerspubliek voor is. Maar veel mannen zullen daar niet bij zijn.