Een goede thriller, maar niet zo weergaloos als "Getuige" en "Slaap"

In “Stalker”, de vijfde thriller van het Zweedse echtpaar Ahndoril dat onder het pseudoniem Lars Kepler schrijft, is een seriemoordenaar aan het werk met een opvallende modus operandi. Op youtube verschijnt telkens een filmpje van een dame die in de avonduren door het raam van haar huis is gefilmd. De desbetreffende dame wordt vervolgens het slachtoffer van een gruwelijke moord waarbij zware verminkingen vooral aan het gezicht worden toegebracht.
Aangezien speurder Joona Linna vanwege de dreiging van Jurek Walter (uit het vorige boek “Slaap”) spoorloos is verdwenen en dood wordt gewaand, staan de hoogzwangere rechercheur Margot Silverman en haar collega Adam Youssef voor de loodzware taak de seriemoordenaar een halt toe te roepen.
Tussendoor verschijnt de beeldschone agente Saga Bauer nog even ten tonele in een intermezzo dat de verdere lijn van het verhaal richting geeft.
Er vinden nieuwe moorden plaats en de verdenking valt op de psychisch gestoorde predikant Rocky Kyrklund die tien jaar geleden zij het op twijfelachtige wijze is veroordeeld voor de moord op Maria Carlsson die op soortgelijke wijze werd toegetakeld. Doch hij heeft een alibi bij de nieuwe moorden. De speurders denken dat Kyrklund zich zou kunnen herinneren wat er destijds gebeurd is, maar hij is zwaar verslaafd en zijn geheugen kwijt.
De hulp wordt ingeroepen van Erik Maria Bark, een arts die is gespecialiseerd in hypnose.
Meer kan hier niet worden verteld over de plot, want de spoilers liggen voor het oprapen.
De cliffhanger aan het eind van het boek is wel heel bijzonder.
De cover van het boek roept spanning op en past bij het verhaal, maar het beeld van de vrouw die tegen het raam aan gedrukt staat, is ook wel wat onwerkelijk.

Het lijvige boek van 569 bladzijden is zeer prettig leesbaar. Het taalgebruik van de schrijvers is gepolijst en duidelijk, de korte hoofdstukken geven de lezer rust in het leesproces van het dynamische verhaal. Lange tijd is het verhaal boeiend, zij het dat de moordscènes wellicht wat minder expliciet beschreven hadden kunnen worden. Het is een beetje Hitchcock maar dan geen dreiging maar uitvoering. Daar houden lang niet alle lezers van. Tegen de ontknoping gebeuren er nogal wat onwaarschijnlijke dingen. Die gaan gepaard met een forse portie geweld.
Daardoor werd het aanvankelijk euforische gevoel over de kwaliteit van het verhaal en de plot enigszins bijgesteld. Was het vorige boek “Slaap” van Lars Kepler een absolute topper in het genre, “Stalker” is hier en daar een beetje te vergezocht. Ofschoon de schrijftrant onberispelijk is en de plot ondanks een veel beschreven thema toch origineel is, blijft het boek steken op vier sterren, hetgeen overigens nog steeds een hoge kwalificatie is.