Recensie ‘Water Moon’

Hana staat op het punt het pandjeshuis van haar vader over te nemen. Het is een plek die er voor de toevallige passant als een restaurant uitziet, maar voor de juiste personen in een pandjeshuis verandert waar ze hun diepste spijt kunnen inruilen. Wanneer Hana ontwaakt en een geplunderd pandjeshuis vindt, blijkt haar vader verdwenen, net als een kostbare keuze. Keishin stommelt er binnen en besluit Hana te helpen. Ze hebben een magische zoektocht voor de boeg.

Keishin is natuurkundige en heeft de grootste moeite om de wereld van Hana en het pandjeshuis te begrijpen. Nog grotere moeite heeft hij met de wereld die erachter schuilt. Reizen door water, door een verhaal op papier wandelen, een nachtbazaar bezoeken en gevouwen worden als origami: hoe zijn die dingen mogelijk? De wetten van zijn wereld gelden duidelijk niet in die van Hana.

Hij besluit zich eraan over te geven, opdat hij Hana zo goed mogelijk kan helpen. Om een of andere reden voelt hij dat hij dat moet en wil doen. Als het vermoeden van Hana over wat er in het pandjeshuis gebeurde waar is, dan staat er heel wat op het spel. Ze moeten vaart maken. Hun zoektocht brengt hen naar zowel dromerige als doodenge plekken, langs vriend en vijand. En vooral: dichter naar elkaar toe.

Vinden ze Hana’s vader, en de waarheid achter wat er die bewuste nacht in het pandjeshuis gebeurde? En kunnen ze hun verschillende werelden met elkaar verzoenen?

‘Water Moon’ is een fantasierijk healing fiction-verhaal waarin thema’s zoals liefde, menselijkheid, verlies, het lot en keuzevrijheid meespelen. Een boek dat op het einde een fijne verrassing in petto heeft.