Ylva Zettenberg komt op een vrijdag na haar werk niet thuis. Haar man Mike denkt dat ze met haar collega’s een borreltje is gaan drinken of nog erger, dat ze haar verhouding weer hernieuwd heeft. Een dag later doet hij aangifte van haar vermissing en 2 dagen later komt de politie in actie. Er is echter geen spoor van Ylva te vinden en de tijd verstrijkt. Sanna, hun dochter, vraagt vaak of mama thuis komt. Wat men niet weet is dat Ylva is ontvoerd door mensen die ze van vroeger kent en die haar meenemen naar het verbouwde huis naast haar eigen huis waar ze wordt opgesloten in de kelder. In die kelder ziet ze via een beeldscherm haar huis en Mike en Sanna. Ondertussen wordt Mike als verdachte gezien. In dit boek is nog een verhaal verweven, het verhaal van 2 vrienden Jörgen en Calle die journalist is. Alles komt uiteindelijk samen.
Hans Koppel heeft met Ze komt nooit meer terug een fantastisch boek geschreven, het is spannend, bloedstollend, hartverscheurend en persoonlijk. Je leest over het verdriet van Mike en zijn onmacht. Maar ook het verdriet en de gevoelens die Ylva heeft tijdens haar gevangenschap. Koppen snijdt een onderwerp aan dat nu ook erg in de aandacht staat, pesten. De hoofdpersonen worden goed beschreven, niet alleen Mike en Ylva, maar ook Jörgen en Calle. In het begin is het wat verwarrend omdat je in een paar hoofdstukken kennis maakt met veel personen. Ik heb dit boek in een rap tempo uitgelezen. Dit komt ook door de korte hoofdstukken en de duidelijke taal en ik was nieuwsgierig hoe het af liep. Tussendoor heb ik wel even een leespauze ingelast om alles in mij te laten werken, ik was onder de indruk. Hans Koppel is een Zweed die kinderboeken schrijft, en dit is zijn debuut als thrillerschrijver. Maar wat een debuut, een belofte. Ik kijk al uit naar een volgend boek.