Het meisje in de trein

Het citaat “Je kent haar niet. Maar ze weet precies wie jij bent.” , dat terug te vinden is op de omslag van het boek, beschrijft al grotendeels het verhaal. De thriller Het meisje in de trein, geschreven door Paula Hawkins, gaat over een vrouw genaamd Rachel. Ze raast elke dag voorbij een rij huizen die voor haar een diepere betekenis hebben dan voor de andere treinreizigers. De bewoners weten dus niet dat ze dingen over hen weet.

Het boek dat in 2015 op de markt is gekomen door A.W. Bruna Uitgevers, is in Nederland verkozen tot thriller van het jaar 2015. Begrijpelijk want je wordt zo meegesleept in het verhaal en je kan je de situatie goed inbeelden. Het is spannend en mysterieus tegelijkertijd. Het zorgt ervoor dat je de drang hebt om te blijven lezen. De spanning slaat pas toe wanneer je het het minst verwacht.

Rachel, de ex van Tom, heeft het nog steeds moeilijk met de breuk. Ze is een alcoholiste geworden en ze is heel vaak dronken. Ze rijdt elke dag met de trein voorbij het huis waar ze vroeger met hem woonde en waar hij nu met zijn andere vrouw en dochter woont. Iets verderop woont een ander koppel waar ze veel aandacht aan geeft. Ze verzint verschillende levens voor ze en ze beginnen een deel uit te maken van haar leven. Het koppel kent haar niet maar zij weet wel wie zij zijn. De vrouw, Megan, geraakt plots vermist. Dit gebeurde de avond wanneer zij dichtbij het huis dronken was aangetroffen en waardoor Rachel een verdachte werd. Ze probeert zich te herinneren wat er die avond gebeurd is en ze komt in contact met de man van Megan. Ze probeert te bewijzen dat zij niet de moordenaar is en te achterhalen wie het wel heeft gedaan.

Het boek gebruikt drie perspectieven. Er zijn drie personages die vanuit het ik-perspectief spreken.
De auteur laat je meegaan in het verhaal. Door de verschillende personages die spreken, krijg je een duidelijker beeld. Je denkt dat je weet hoe het verhaal in elkaar zit maar je ontdekt door de verschillende vertellers dat je op het verkeerde been zit.

De structuur van het boek is niet altijd even duidelijk. Elk hoofdstuk wordt vertelt in het perspectief van een bepaald persoon. Er staat ook telkens een datum bij maar deze zijn niet altijd chronologisch ten opzichte van elkaar. Het is dus niet altijd even gemakkelijk om je te situeren in de tijd. Maar als je goed kan volgen zie je dat Rachel en Anna hun verhaal zich ongeveer op dezelfde moment afspeelt en dat de gebeurtenissen van Megan zich voordoen voor de verdwijning.

Het boek laat je verder nadenken over relaties. De schrijver probeert te laten zien dat je niet iedereen mag geloven en dat een persoon twee gezichten kan hebben. De Engelse quote die ‘once a cheater always a cheater’ luidt, is hier wel van toepassing. Het boek laat je ook even stilstaan bij de werkelijkheid. Als je van spanning en mysterie houdt, dan is dit boek zeker een aanrader. Stap mee in de zoektocht naar de moordenaar en laat je gedachten over relaties eens verder dwalen.