Uitstekend tweede deel Millennium-trilogie

Dit boek vormt min of meer het naadloze vervolg van het eerste boek uit Stieg Larsson’s veelgeprezen ‘Millennium-trilogie’. Net als het eerste deel, ‘Vrouwen die mannen haten’, is de stijl buitengewoon leesbaar en soepel, alhoewel Larsson wederom niet spaarzaam is geweest met het aantal woorden dat hij nodig heeft om zijn verhaal te vertellen. Dat leidt enerzijds tot een prettige leeservaring: je wordt echt het verhaal ingezogen. Anderzijds bekruipt je wel soms de vraag of het niet verstandig was geweest dat een kritische redacteur nog flink was gaan schrappen in het manuscript, zeker als je weer tig keer moet lezen hoe Mikael Blomkvist boterhammen smeert en koffie zet en Lisbeth Salander Billys Pan Pizza’s eet.
Het verhaal kwam hiernaast naar mijn idee langzaam op gang, dus ik vond dat je wel flink leestijd moet investeren voor je er wat voor terug krijgt. Dat laatste gebeurt dan gelukkig wel, want Larsson heeft weer een ingenieuze en ronduit spannende intrige gebouwd rondom zijn kleurrijke hoofdpersoon Salander. Dat maakt alles dus meer dan de moeite waard, zeker met de apotheose van het boek, die zonder meer bloedstollend is (alhoewel die mij ook wel erg deed denken aan een bepaalde scene uit Kill Bill II).
Conclusie: erg goed boek!