Ragdoll

Ragdoll begint met een proloog waarin een vonnis wordt uitgesproken en daar heeft rechercheur William Olivier Layton-Fawkes, bijgenaamd Wolf de grootste moeite mee. Hij onderneemt een actie die verstrekkende gevolgen heeft voor hem en zijn omgeving. Het verhaal gaat verder en neemt een tijdsprong van vier jaar, Wolf keert terug op de werkvloer en krijgt meteen één van de meest bizarre zaken uit zijn carrière voor zijn kiezen.
Er is één lijk gevonden maar dat bestaat uit zes slachtoffers, het is net een lappenpop (een ragdoll). De politie krijgt een extra uitdaging erbij omdat er een lijst circuleert met namen van toekomstige slachtoffers, compleet met datums waarop zij zullen sterven. Wolf is één van de doelwitten. Nu is het aan het team van de Metropolitan Police om deze zaak op te lossen…
Wat volgt is een verhaal dat vanuit verschillende standpunten geschreven is en dat vergt zeker in het begin wat concentratie omdat de afwisselende perspectieven elkaar vlot opvolgen.
Ragdoll heeft mij niet meteen in zijn greep maar naar mate we verder in het verhaal zitten komt het vanzelf goed.
Ragdoll vraagt om een vervolg. Ik genoot van Ragdoll en vind het een sterk debuut maar toch heeft het mij niet overdonderd.

4* (afgerond van de 3,5* die ik niet kan geven) mede door de presentatie van het boek.