Wat een chemie!

Door de serieverslaafden onder ons, en daar val ik zeker onder, werd dit boek met luid gejuich ontvangen. Eindelijk weer een Will en Sara boek! Wat heeft de Queen of crime, Karin Slaughter voor ons in petto? In ieder geval een heleboel chemie!

Behalve dat ze verschrikkelijk gek op elkaar zijn, worstelen Will en Sara met alle andere facetten van hun relatie. Ze hebben allebei een behoorlijke rugzak, waarvan blijkt dat er nog genoeg te verwerken valt. Dat de moeder van Sara, Cathy, nu niet bepaald gelukkig is met haar nieuwe schoonzoon maakt het er niet gemakkelijker op.

Op hun vrije zondag zijn Will en Sara bij de ouders van Sara voor de zondagslunch, als een tweetal explosies de rust bruut verstoren. De GBI agent en de arts spoeden zich naar de plek des onheils, de campus van Emory university. Terwijl ze eerste hulp willen verlenen bij een aantal auto's dat voor de campus op elkaar is geklapt, gebeurt het meest ondenkbare. Will wordt zwaar toegetakeld en moet hulpeloos toekijken hoe Sara een busje in wordt getrokken en wordt ontvoerd. Vanaf dat moment is er, ondanks zijn angst en de constante dreiging van wat er met Sara gaat gebeuren, nog maar één doel in zijn leven. Het terug krijgen van Sara, hoe dan ook. Dit betekent dat Will moet infiltreren in de groepering die verantwoordelijk is voor de verschrikkelijke aanslag op het Emory. Zijn collega Faith en bazin Amanda buigen zich tegelijkertijd over grote vraagstukken. Hoe past de ontvoering van Michelle Spivey, epidemioloog bij de CDC, in dit verhaal? En wat heeft de veroordeelde bankovervaller Martin Novak met dit alles van doen?

Naar mijn bescheiden mening is dit absoluut één van de pareltjes uit de Grant county reeks. De constante dreiging van wat er met Sara gaat gebeuren grijpt je keihard bij de strot. De gevoelens van onmacht, hulpeloosheid en pure, rauwe liefde zuigen je helemaal mee in dit verhaal. Je moet je af en toe even door wat biochemische wetenschap heen worstelen maar dat maakt het er allemaal niet minder om. Eén boek, 400 bladzijden en in één dag uit. Moet ik nog meer vertellen? Ik denk dat hier alles wel mee gezegd is. Vijf hele dikke, vette sterren van mij voor de koningin.

Heel veel leesplezier.