Een gemiste kans

Als Fulia in het dorp Sayleche, waar zij samen met haar moeder woont voor zichzelf opkomt als zij wordt aangerand door 2 dorpsgenoten, moet zij het dorp verlaten. Haar moeder besluit haar dochter niet in de steek te laten. Zij neemt Fulia mee naar Nivantes, een vrouwenklooster. Het is één van de laatste veilige plekken. Het land wordt namelijk geteisterd door de Mirrax, insectachtige wezens die moordend over het land trekken en worden aangevoerd door de Achlias. De bevolking leeft in doodsangst voor deze wezens.
Fulia ontpopt zich tot een jonge vrouw met een eigen mening. Langzamerhand komt zij achter de achtergrond van haar moeder. In Ninates wordt Fulia klaargestoomd om het Verbond te herstellen. Dat verbond zal het land weer tot één natie moeten maken, weer moeten gaan samenwerken om zo de veiligheid in de landen te herstellen. het is een queeste vol gevaren, onverwachte vriendschappen en persoonlijke ontwikkeling.

Het begin van Fulia is veelbelovend en schept hoge verwachtingen die helaas niet worden waargemaakt. het verhaal kent wel spannende passages, maar wordt op den duur wat saai. De schrijfwijze is hier mede schuldig aan. Het verhaal wordt gerekt. Het had met de helft van de bladzijde kunnen doen en dan was het waarschijnlijk een veel sneller en pakkender verhaal geweest.
De mirrax zijn mooi gevonden, maar waar komen ze vandaan? Wat is hun doel? Dat wordt niet uitgediept.
In het verhaal worden zaken verteld waarbij ik grote vraagtekens heb. Op een gegeven moment ligt er een dode man in het water met zijn gezicht naar beneden gericht. De man is aangevreten door insecten, maar zijn gelaat ongeschonden omdat het in het water lag. In het water zwemmen mijn inziens vissen en ook insecten. Ik heb moeite met feiten die niet kloppen.
Ook wordt er verteld over hoe Fulia strengen haar uitdeelt. Nu kan zij wel lang haar hebben, maar op een gegeven moment houdt ook dit, daarbij moet het een raar gezicht zijn als er steeds strengen haar uit je haardos verdwijnen. Dit maakt voor mij het verhaal moeilijk om te lezen.
Het einde van het boek is alsof de auteur niet kon beslissen waar te stoppen en is midden in het verhaal afgekapt. Het voelt onaf en heel vreemd.

Het is jammer want ik denk dat er veel meer in dit verhaal zit dan dat er nu is uitgekomen.