Meesterlijk!!!

"Ik heb me de afgelopen tijd allerlei scenario's in mijn hoofd gehaald en met allerlei mogelijkheden rekening gehouden maar dit verhaal is zo bizar dat het gewoon niet waar kan zijn." ~ p127.

Soms staat een boek al jaren op je wensenlijst en duurt het enorm lang voordat je hem eindelijk kan lezen en als je hem dan leest kan je je wel voor je kop slaan dat je hem niet eerder heb gelezen. De dode kamer is absoluut zo'n boek die ik al veel eerder had willen lezen! Terwijl ik nog bezig was in het eerste bestelde ik alvast het vervolg, in de angst dat ik niet gelijk verder kon. Want ondanks de 713 pagina's, je weet dat aan het einde het verhaal nog lang niet afgelopen kan zijn!!!

"Ik weet nog precies hoe ik hier terecht ben gekomen, waar en wanneer het is begonnen, op welke kruispunt Ik heb gestaan en welke afslagen ik heb genomen." ~ p470.

Gevoelsmatig bestaat het boek uit 2 delen. Het eerste deel verteld het verhaal van Lennart, de oudere broer, die leeft op n uitkering en zijn dagen door komt met roken, blowen, bier en goedkope wijn. Ondanks het weinige contact dat hij nog heeft met zijn broertje voelt hij direct dat er iets niet klopt als hij Misha niet te pakken krijgt. Heden er verleden tikken elkaar af in hoofdstukken, en je krijgt een steeds duidelijker beeld van de relatie die de twee broers hebben... Het tweede deel neemt je mee vanuit het perspectief van Misha, wiens verhaal iets later op de tijdlijn begint. Maar ook daar stuiter je als een bal tussen heden en verleden. De tijdlijn van dit boek is echt meesterlijk opgezet, het klopt echt tot in detail!  Elk stuk word aangeduid met plaats en datum, bijna alsof het gewoon allemaal echt gebeurd is. De details zijn echt zo goed doordacht. Sommige stukken van Misha en Lennart overlappen elkaar, en ook als zijn de conversaties hetzelfde, de gedachtes van de broers kunnen niet meer van elkaar verschillen, wat het boek voor mij echt een absolute meerwaarde geeft.

"We worden wat we zijn door de keuzes, die we maken, maar waar worden wie we zijn door de dingen, die ons overkomen." ~ p518.

Ik weet gewoon niet goed hoe ik moet omschrijven hoe GENIAAL goed en geweldig dit boek is. Woorden verbleken bij de inhoud van De Dode Kamer, en alles wat ik nu nog schrijf is enkel nog een afgezwakte vorm van de waarheid. De details van het verhaal zijn zo goed, dat je bijna zou denken dat het op waarheid berust is. Om vanuit 2 perspectieven dit verhaal te kunnen schrijven, en het dan zo naadloos in elkaar over te laten gaan, dat kan enkel een meester auteur! Bronja staat voor mij per direct op een voetstuk, en komt daar hopelijk nooit meer vanaf ♡