Zoals fantasy moet zijn!

"Fulia zou verrast zijn, schelden, dat wist hij wel, maar achteraf zou ze hem dankbaar zijn, want dit was de redding van haar tocht." ~ p132.

Wat een waanzig verhaal. Serieus kippevel bij het lezen van de laatste zin. Het proloog had voor mij niet eens meer gehoeven, maar het is een leuke toevoeging voor de mensen die graag alles afgerond zien. Maar menn.... wat een geweldig goed boek!!!

"Alle gezichten keken haar kant op toen ze verscheen, alsof ze verrast waren door haar terugkeer." ~ p142.

De laatste tocht is het vervolg op Scherven van het Verbond, en daarmee het einde van deze tweeluik. Het verhaal gaat direct verder waar het eerste deel eindigde, dus absoluut een aanrader om gelijk door te lezen, want dat zit je nog heerlijk in het verhaal. Ook in dit tweede deel weet de auteur de spanning goed vast te houden en heb ik de letters bijna van de pagina gezogen tijdens het lezen. Je zit tijdens het lezen gewoon echt IN het verhaal, de wereld zoals beschreven voelt realistisch, de mensen om Fulia heen zijn bijna tastbaar en je proeft de angst die heerst. De dreiging van de Mirrax wordt steeds groter tijdens hun reis, en door de gevechten wordt de groep steeds kleiner. Gaat het Verbond de strijd redden? Is Fulia degene die hun lijdt naar overwinnen? Of zorgt de sluimerend Arinye voor het einde van alles... Spannend tot de laatste pagina!

"Goed sterven lijkt in ons vermoeide Fort tegenwoordig belangrijker te zijn dan de overwinning behalen." ~ p146.

Het lijkt wel of ik steeds sneller ging lezen, om vervolgens de laatste pagina's weer tergend langzaam te lezen omdat ik niet wilde dat het zou eindigen... Wat mij betreft had het proloog nog wel tot een derde boek uitgerekt mogen worden, enkel en alleen zodat ik nog geen afscheid had hoeven nemen van iedereen. Joost Uitdehaag heeft absoluut een meesterwerk geschreven die elke fantasy liefhebber gelezen moet hebben! ♡♡♡