De Kraamhulp, een gewaagde, onheilspellende thriller waarin Esther Verhoef de kraamtijd van de familie Stevens beschrijft, er voltrekt zich in tien dagen een catastrofe.

In het huis van Oscar&Didi Stevens komt na de geboorte van hun eerste kindje Indy, Hennequin Smith het jonge gezin ondersteunen.

Hennequin Smith, een knappe 35jarige vrouw, ze woont in een luxe flat met een riant uitzicht over Rotterdam, zij is de kraamhulp
Hennequin die alles al neuriënd regelt in het kleine gezin weet niet dat iemand op haar let, het is een vrouw, die twijfelt over de plotselinge dood van haar broer.
Hij, waarbij veiligheid voorop stond vind de dood in zijn eigen huis. Zij, zijn zus, werkzaam bij politie Rotterdam, zij gaat op onderzoek, ze gaat alleen.

Schrijfster Esther Verhoef maakt mij argwanend als het verleden van Hennequin wordt ontleed, ze had een verdrietige jeugd, een moeilijk karakter, moet ik medelijden hebben, moet ik begrip tonen?

Kan er een zieke geest ongegeneerd rondlopen in het kwetsbare gezin, moet ik vrezen voor het leven van de hulpeloze kraamvrouw, haar ongedurige echtgenoot, de pasgeboren baby?

Huiveringwekkend zijn de scènes waarin Esther Verhoef de weerloze mensen beschrijft die argeloos de kraamhulp in vertrouwen nemen, het gezin wordt niet gespaard, rillingen om het leven van de baby.

Sommige fragmenten zijn grensoverschrijvend, situaties herkenbaar.

De kracht van Verhoef, ze haalt alles dichtbij.