Lezersrecensie
Recensie En uit de bergen kwam de echo
In "En uit de bergen kwam de echo" verteld Khaled Hosseini werkelijk de prachtigste verhalen, zoals in de sprookjes van duizend en één nacht. Op meesterlijke wijze ontstaat de geschiedenis van de familie van kleine Pari en haar grote broer Abdullah. Hun lot vindt haar oorsprong om en nabij de Afghaanse hoofdstad Kabul"
Een geschiedenis komt voorbij, het eens zo vredige Afghanistan verandert in enkele jaren in een woestenij met vreemde overheersers die het arme land verscheuren, vluchtelingen, wrede terreur, bombardementen, vele, vele doden zijn de tragische gevolgen die Khaled Hosseini pijnlijk duidelijk beschrijft, ik lees verder met een brok in mijn keel.
De oorlogen zorgen ervoor dat de oorspronkelijk Afghaanse bevolking zich verspreiden, als bannelingen in Pakistan of zoeken hun heil op het Amerikaans continent of dichterbij in Europa. Het geeft Hosseini de mogelijkheden vrijelijk te schrijven over de Franse, Amerikaanse en Griekse samenleving over tientallen jaren. Zonder de familiebanden uit het oog te verliezen ontstaat er een tijdsgeest die als een herkenbare rollercoaster het boek ondersteunt, grootheden, muziekstromingen, politieke en sociale omstandigheden, gebruiken en oude handelingen zorgen voor een toegevoegde waarde. (Waarbij als klein detail de onafscheidelijke sigaret die bij iedere beschrijvingen een zeer licht erotisch tintje geeft aan het geheel. Mooi)
In En uit de bergen kwam de echo spreekt Khaled Hosseini met veel liefde over zijn voormalige vaderland, weemoedig zijn de verhalen over de vroege jaren in Afghanistan, verbijsterend zijn de beschrijvingen over de toestand in het huidige land. Het land blijft als een baken achter bij hen die er zijn gebleven en bij hen die het moesten verlaten, ze konden verder leven door hun herinneringen, hun geloof en hun vermogen om ondanks verraad lief te hebben, te vergeven en vertrouwen te houden.
Misschien is het de echo uit zijn oude land wat Khaled Hosseini heeft opgeroepen tot het vertellen van deze hartverwarmende roman, mij heeft het ontroerd.
Een geschiedenis komt voorbij, het eens zo vredige Afghanistan verandert in enkele jaren in een woestenij met vreemde overheersers die het arme land verscheuren, vluchtelingen, wrede terreur, bombardementen, vele, vele doden zijn de tragische gevolgen die Khaled Hosseini pijnlijk duidelijk beschrijft, ik lees verder met een brok in mijn keel.
De oorlogen zorgen ervoor dat de oorspronkelijk Afghaanse bevolking zich verspreiden, als bannelingen in Pakistan of zoeken hun heil op het Amerikaans continent of dichterbij in Europa. Het geeft Hosseini de mogelijkheden vrijelijk te schrijven over de Franse, Amerikaanse en Griekse samenleving over tientallen jaren. Zonder de familiebanden uit het oog te verliezen ontstaat er een tijdsgeest die als een herkenbare rollercoaster het boek ondersteunt, grootheden, muziekstromingen, politieke en sociale omstandigheden, gebruiken en oude handelingen zorgen voor een toegevoegde waarde. (Waarbij als klein detail de onafscheidelijke sigaret die bij iedere beschrijvingen een zeer licht erotisch tintje geeft aan het geheel. Mooi)
In En uit de bergen kwam de echo spreekt Khaled Hosseini met veel liefde over zijn voormalige vaderland, weemoedig zijn de verhalen over de vroege jaren in Afghanistan, verbijsterend zijn de beschrijvingen over de toestand in het huidige land. Het land blijft als een baken achter bij hen die er zijn gebleven en bij hen die het moesten verlaten, ze konden verder leven door hun herinneringen, hun geloof en hun vermogen om ondanks verraad lief te hebben, te vergeven en vertrouwen te houden.
Misschien is het de echo uit zijn oude land wat Khaled Hosseini heeft opgeroepen tot het vertellen van deze hartverwarmende roman, mij heeft het ontroerd.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Claar van Lieshout
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
