Schitterende ruines Jess Walter

Schitterende ruines van Jess Walter is een veelzijdige roman waarin emoties (als ze hem vraagt hoe het is hier te wonen zegt hij ‘eenzaam’) worden gevarieerd met overpeinzingen (over de praktische aanleg van een tennisbaan op een rotsplateau) cult (over de Tate Modern galerie London “overweldigend door de vermetelheid van de kunst, de ongekende afmetingen van het museum, het was alsof je probeerde de oceaan tot je te nemen, of de hemel”) zeker ook met humor(“alsof je iemand na de Titanic vraagt of ze zin heeft om nog een keer een cruise te maken”) en allerlei toespelingen.(de gedachten en beschrijvingen van de zeezichten vanaf de Italiaanse kust zijn prachtig).

Het boek is een soort van road trip in verschillende tijden op verschillende locaties; melancholische taferelen in Italië met de aankomst in Cinque Terra-1962- van een doodzieke actrice en dat ene unieke moment waarin hij haar ziet, zij iets fluistert over een schilderij, afgewisseld met een koortsachtig bedrijvigheid in een filmstudio in Los Angeles en een uitzichtloze muzikale tour in Edinburgh.
Schitterende ruines gaat ook over die auto die net nog het oranje licht wil halen, het meisje wat in de oorlog op het pad liep, over de film Cleopatra met Elizabeth Taylor en Richard Burton (die nog een verrassende rol in het boek zal spelen). Het gaat om de essentiële secondes in het leven, het verschil op leven en dood, liefde&verlangens.

“een manke oude man en een zieke vrouw…vijftig jaar en twee ten volle geleefde levens. Dee Moray (de actrice die aankwam in het gehucht wat alleen per boot bereikbaar is) zegt; “Waar bleef je al die tijd?”.