Lezersrecensie
100 gelukkige dagen
‘Ik loop naar buiten en koop een ijshoorntje met drie smaken. Pistache, krokante chocola en ouderwetse room.
Volgens mij is dit veel nuttiger en goedkoper dan een psycholoog.’
En zo lost Lucio Battistino zijn depressieve buien op die zijn ontstaan na de diagnose kanker die hem van, zijn liefste vrouw Paola, zijn kinderen, familie en vrienden zal beroven.
In het schriftje van ‘de dingen die ik in deze laatste honderd resterende dagen zou willen doen ‘ schrijft Lucio Battistino hierover 'Me niet gewonnen geven’ en ‘zorgen dat Paola het me vergeeft’. Dat is zijn drijfveer, alles draait eromheen.
In zijn grote inspiratiebron Leonardo da Vinci vindt hij de oorsprong van wetenschappelijke feiten, zijn verleden met de mooie verhalen van opa worden aangevuld met kleine anekdotes, zijn lievelingsboeken Pinoccio en vooral Schateiland komen tot leven. Zijn doel om met zijn waterpoloteam kampioen te worden moet boven alles worden bereikt.
En hij krijgt hulp, het toeval, het veelzijdige en levendige Rome, de mooie kust met zonsondergangen, het lekkere eten, heerlijke Cremolati, de praatjeswinkel, de donuts van schoonvader Oscar, de nooit aflatende vriendschap van kameraden, de eeuwige liefde van Lorenzo, Eva en Paola.
Een fantastisch verhaal, een lach en een traan, hoe waar is het.
Fausto Brizzi schrijft in 100 gelukkige dagen een vrolijk, sfeervol maar oh, zo hartverscheurende verhaal, een ode aan het leven, de liefde en aan zijn vaderland Italië, applaus.
Volgens mij is dit veel nuttiger en goedkoper dan een psycholoog.’
En zo lost Lucio Battistino zijn depressieve buien op die zijn ontstaan na de diagnose kanker die hem van, zijn liefste vrouw Paola, zijn kinderen, familie en vrienden zal beroven.
In het schriftje van ‘de dingen die ik in deze laatste honderd resterende dagen zou willen doen ‘ schrijft Lucio Battistino hierover 'Me niet gewonnen geven’ en ‘zorgen dat Paola het me vergeeft’. Dat is zijn drijfveer, alles draait eromheen.
In zijn grote inspiratiebron Leonardo da Vinci vindt hij de oorsprong van wetenschappelijke feiten, zijn verleden met de mooie verhalen van opa worden aangevuld met kleine anekdotes, zijn lievelingsboeken Pinoccio en vooral Schateiland komen tot leven. Zijn doel om met zijn waterpoloteam kampioen te worden moet boven alles worden bereikt.
En hij krijgt hulp, het toeval, het veelzijdige en levendige Rome, de mooie kust met zonsondergangen, het lekkere eten, heerlijke Cremolati, de praatjeswinkel, de donuts van schoonvader Oscar, de nooit aflatende vriendschap van kameraden, de eeuwige liefde van Lorenzo, Eva en Paola.
Een fantastisch verhaal, een lach en een traan, hoe waar is het.
Fausto Brizzi schrijft in 100 gelukkige dagen een vrolijk, sfeervol maar oh, zo hartverscheurende verhaal, een ode aan het leven, de liefde en aan zijn vaderland Italië, applaus.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Claar van Lieshout
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
