Rose

"Fräulein ich liebe Sie"

Daarmee werd de liefde tussen haar grootouders in 1929 in Heidelberg Duitsland bezegeld.

"Vertel over je oma" had haar vader gezegd.

En dat heeft ze gedaan, onderzoek, verhalen, bezoeken aan steden, landen, gesprekken met familie, getuigen, en haar moeder.
Samen met het antieke kistje met de liefdesbrieven van haar grootouders werd het de basis voor ‘Rose’.

‘Terwijl de trein zich in beweging zette riepen de zusjes: ‘Ich liebe dich’.

Een dierbare herinnering aan ‘Villa Rosa’ op het eiland Wangeroog in 1920 laat de sporen van De Eerste Wereldoorlog zien, laat ook de opgewekte feestelijkheden zien, de hoop op een betere en gezamenlijke toekomst.

Jaren later, na de boekverbranding, na de vlucht naar het buitenland voor het opkomende nazi- geweld, na het bombardement op Rotterdam, het verzet, zijn het de feiten die een verpletterende indruk maken; blijft het onverminderd hartverscheurend om de namen, geboortejaar, leeftijd, jaar van overlijden en plaats te zien; 1925…1897…1942…1943…Auschwitz…Sobibor…

Een hechte familie heeft zich verspreid over de wereld, er waren zorgen om achterblijvers, sommige kwamen niet terug, sommige waande zich veilig, sommige hielden vertrouwen, geloof en liefde vormde uiteindelijk de sterke band tot overleven.

Schrijfster Rosita Steenbeek heeft de moed gehad om de geschiedenis van haar familie te vertellen.
Het is een meeslepend, indrukwekkend boek geworden, een aandoenlijk en menselijk verhaal waarin originele foto’s en tekeningen het boeiende leven van haar grootmoeder verrijken.

In haar roman 'Rose' heeft Rosita Steenbeek de ziel van haar oma gelegd.