Wat ik nooit eerder heb gezegd

‘Lydia is dood. Maar dat weten ze nog niet.’

Het is 3 mei 1977, een gezin van vijf moet verder leven zonder hun zus, zonder hun liefste dochter.

Schuldgevoelens zijn er direct. Het wordt ook al meteen duidelijk dat er al jaren allerlei onwaarheden over Lydia bestaan; Als ze met vriendinnen belt doet ze alsof, ze gaat helemaal niet naar vriendinnen, waar was dan wel, waarom deed ze alsof?

Het is een aangijpend en bijna intiem verslag van de gebeurtenissen na het verlies van Lydia. De dagen van onzekerheid over haar lot, haar lichaam wat gevonden wordt in het meer, de begrafenis en daarna.
Haar familieleden zijn ontdaan en zo eenzaam en zo ontzettend alleen, hun verdriet is zo scherp.

Iedereen gaat op in hun eigen gedachten, hun eigen herinneringen naar het leven met Lydia.
Als gezin moeten ze verder maar ze zijn individualisten geworden, waren ze niet altijd al een geïsoleerd gezin?
In wisselende perspectieven wordt er een indringend beeld geschetst van het gezin en hun omgeving maar ook zeker in het tijdsbeeld van toen.

Wat is er gebeurt met Lydia? Was is haar noodlottig geworden, wat was háár plaats in het gezin waar Nathan, haar broer niet gezien werd, haar zusje Hannah met een enkel gebaar genoegen moest nemen, waar Lydia verstrengeld was in een verstikkende relatie met haar moeder, stilzwijgend goedgekeurd door de vader.

Waar het gezin wanhopig naar antwoorden blijft zoeken is het Lydia zelf die ergens de antwoorden heeft gegeven.
‘Wat ik nooit eerder heb gezegd’ Celeste Ng. Prachtig boek.

‘mensen besluiten al hoe je bent voordat ze je goed en wel kennen. Alleen ben je nooit wie ze denken dat je bent.’

Clara van Lieshout 30 juni 2015