100 gelukkige dagen

De 40 jarige Lucio Battistini is getrouwd met Paola en heeft 2 kinderen, Eva en Lorenzo. Lucio geniet met volle teugen van het leven totdat Paola er achter komt dat Lucio een misstap heeft begaan en dan is het snel gebeurd met het uithalen van de grappen en grollen met zijn vrienden Umberto en Corrado. Als hij een dag later te horen krijgt dat hij nog maar 100 dagen te leven heeft neemt zijn leven een hele andere wending aan en brengt hij veel tijd door met zijn vrienden.

Voordat ik aan dit boek begon heb ik wel even gedacht wat ik zou doen als ik deze boodschap kreeg ... Ik zou het eerlijk gezegd niet weten, er gaat zoveel door je hoofd maar of ik het daadwerkelijk ook zo doen ... het antwoord is ik zou het echt niet weten.
Als Lucio te horen krijg dat hij kanker heeft besluit hij zijn ziekte vriend Fritz te gaan noemen. Hij begint op te schrijven wat hij allemaal nog wil doen en één van de belangrijkste dingen is dat hij er voor moet zien te zorgen dat Paola het hem weer vergeeft en dit is ook een belangrijk punt en loopt als een rode draad door dit boek. Leonardo da Vinci is een wetenschappelijke bron die in het verhaal ook een rol in neemt die je zeer regelmatig terug ziet komen. De schrijfstijl is eenvoudig en makkelijk te lezen en dit is te danken aan de flinke dosis humor die erin verwerkt zit. Wat goed naar voren kwam was de zin van leven en de tijd om ervan te genieten. Ook is er plaats voor verdriet. Fausto Brizzi heeft dit toch wel moeilijke en emotionele verhaal wat mij betreft erg luchtig gehouden en de karakters, daar heb ik me jammer genoeg niet echt in kunnen verplaatsen. Hierdoor bleef het verhaal voor mij te oppervlakkig en kon me niet raken op de punten waar ik verwachtte.