Lezersrecensie
Even weer ondergedoken in de Bloedwetten-sfeer
In (helaas maar) 42 pagina’s weet Sophia Drenth je mee te voeren naar de periode waarin Yan, onderdrukt door slavendrijvers, weet te vluchten naar de Sahandran. Je voelt de adem van de bloedhonden bijna in je nek en als hij uiteindelijk daar komt waar hij wezen moet ,klaar voor zijn transformatie , wil je niets liever weten hoe hij daar uit komt (en als wat) en hoe hij zijn wraak wil uit gaan voeren. De begrippen als Ath’vacii en Sahandran hoef je niet te kennen omdat in het verhaal heel duidelijk naar voren komt wat ze zijn en je krijgt door de goede omschrijvingen je eigen beeldvorming.
Je hoeft Bloedwetten niet gelezen te hebben om het verhaal te kunnen begrijpen en eigenlijk is het beter als je die nog niet gelezen hebt omdat het verhaal smaakt naar meer en na deze kennismaking kan je je helemaal op Bloedwetten storten…
Voor de liefhebbers die het boek al gelezen hebben is het een lekker tussendoortje en daarna weer wachten en hopen dat Bloedwetten twee er snel zal komen..
Kortom ik zat weer helemaal in de Bloedwettensfeer en wilde er eigenlijk niet uitkomen…
Je hoeft Bloedwetten niet gelezen te hebben om het verhaal te kunnen begrijpen en eigenlijk is het beter als je die nog niet gelezen hebt omdat het verhaal smaakt naar meer en na deze kennismaking kan je je helemaal op Bloedwetten storten…
Voor de liefhebbers die het boek al gelezen hebben is het een lekker tussendoortje en daarna weer wachten en hopen dat Bloedwetten twee er snel zal komen..
Kortom ik zat weer helemaal in de Bloedwettensfeer en wilde er eigenlijk niet uitkomen…
2
Reageer op deze recensie