Fijn

In korte hoofdstukken word je in een fijne vlotte schrijfstijl meegenomen door het leven van Nina, Torben, Eddie, David en het groepje heksen. Het verhaal wordt vanuit de ik-vorm verteld, en vanuit verschillende personen, wat af en toe echt even opletten geblazen is. Maar het maakt het verhaal uiteindelijk wel completer en wil je het niet anders.
Er lopen verschillende lijntjes langs elkaar en door elkaar, en langzaam ga je begrijpen wat wel en wat niet precies bij elkaar hoort. Er wordt gezegd dat dit een goed los te lezen vervolg is op De beproeving. Dit is voor mijn gevoel maar deels waar. Ik merk dat ik qua rode draad in het boek toch wat achtergrondinformatie mis, en dat leest net niet 100% fijn.
Verhoeven bouwt langzaam naar het plot met een mooie twist, en dat zag ik toch even niet aankomen. Heerlijk! De romantiek en het paranormale gedeelte in het verhaal kunnen afschrikken, maar het wordt niet te overdreven gebracht en past in het geheel.
Conclusie:
Geen bloedspannende thriller, maar een mooi spannend opgebouwd verhaal met verrassende elementen en een einde waarvan je denkt : Oké kom maar op met dat vervolg!!
Schrijfstijl: 4
Leesplezier: 4
Originaliteit: 3
Spanning: 3
Plot: 4
Psychologie: 3.5
Drie en halve sterren voor De laatste adem.