Onvoorstelbaar en aangrijpend verhaal!

Het huis voor ongewenste meisjes van Joanna Goodman. Een aangrijpend verhaal dat er voor zorgde dat ik af en toe een traantje moest wegpinken.

Maggie woont met haar vader (engelstalig) en haar moeder (franstalig) en haar zussen in Quebec. De taalstrijd en de daarbij behorende gedragingen zorgen voor enorme ruzies in haar ouderlijk huis. Haar vader runt een winkel in zaden. Op haar vijftiende wordt ze verliefd op haar buurjongen Gabriel (frans). Haar vader keurt de relatie niet goed en stuurt Maggie naar haar kinderloze oom en tante met de boodschap om Gabriel te vergeten. Daar komt ze er achter dat ze zwanger is. Ze wordt gedwongen het kind af te staan. Na de bevalling mag ze het niet eens zien of vasthouden, maar kan nog wel een naam noemen Elodie.

Elodie wordt in 1950 naar een weeshuis van de nonnen gebracht. Ze lijkt gelukkig. In 1954 verandert de katholiieke premier Maurice Duplessis de wet. Als de kerk voor psychiatrische patiënten gaat zorgen, krijgen ze daar drie keer zoveel geld voor dan voor weeskinderen. Met één pennenstreek worden alle weeskinderen psychiatrisch patiënt. Dat betekent geen scholing meer. Ze worden als slaafje gebruikt en de nonnen zijn ook niet vies van misbruik, mishandeling en zelfs marteling. Elodies leven wordt daarmee compleet verwoest. Ze wordt naar een psychiatrisch ziekenhuis gestuurd dat alles weg heeft van een gevangenis. Zal Elodie hier ooit aan kunnen ontsnappen?

Maggie blijft zich haar hele leven schuldig voelen en zich afvragen hoe het Elodie vergaat. Zal ze haar dochter ooit kunnen vinden?

Prachtig geschreven vanuit Maggie en Elodie