De pruimenpluk

Matthis een vereenzaamde man na zovele kortstondige relaties te hebben verhuist ettelijke malen in zijn leven . Nu woont hij in een huis aan een meer in the middle of nowhere waar je in de eerste omtrek geen winkel of bakker tegenkomt en zich tegoed doet aan zelbereide maaldtijden, mijn uit een kartonnen brick en besluit zijn eenzame leven op die godverlaten plaats terug in te ruilen voor het stadsleven. Dan ... breekt zijn waterpomp, iets banaals dat zijn leven een hele andere wending zal geven. Hij moet zich gaan baden in het meer in een inhammetje in het bijna te koude water. Tot op een dag hij een vrouw in een kano ziet die hem zich te bekijken terwijl hij zich wast. Een vrouw Elma genaamd en al 3 jaar weduwe. Dan beslist Matthis in een opwelling terwijl de bezichtigers van zijn huis de koop willen sluiten om zijn huis toch niet te verkopen om zo een band te krijgen met de nog geheimzinnig Elma want zij beslist hoe hun "relatie" zich ontpopt. Hij moet het opnemen met als concurrent haar overleden man Erik om zo Elma te laten openbloeien. Hoe hij dit aan boord legt en soms te zot voor woorden.
Dimitri Verhulst legt weer een prachtig verhaal neer met weinig personages. Een verhaal dat ik op een ogenblik luidop las om zo de zinnen nog mooier te laten klinken. En wat de pruimenpluk nu is zal ik lekker niet vertellen