Losse draden

De jonge aanklaagster Julia Valenciano raakt betrokken bij een akelige zaak. De succesvolle arts en toegewijd huisvader David Marquette wordt verdacht van de bloedige moord op zijn vrouw en zijn twee kinderen. Terwijl Julia hard moet werken aan haar lopende zaken, krijgt ze de opdracht om samen met Rick Bellido (haar nieuwe, nog geheime, relatie), David aan te klagen. Tijdens de zitting voor de Grand Jury vraagt Rick de doodstraf. De zaak heeft inmiddels internationaal de aandacht getrokken, omdat David Marquette een dubbele nationaliteit blijkt te hebben. Zijn ouders zijn afkomstig uit Frankrijk dus heeft hij een Frans en een Amerikaans paspoort. Frankrijk dreigt met een aanklacht in Den Haag omdat Frankrijk de doodstraf niet kent.
Terwijl Lat en zijn collega’s op speurtocht zijn naar bewijzen, en Julia en Rick werken aan de rechtzaak, krijgen we inkijkjes in het leven van Julia. Ze is wees geworden op haar 13e. Haar oom en tante willen nooit praten over de oorzaak. Julia voelt zich daar steeds ongemakkelijker bij. Ze heeft het gevoel dat er ‘meer’ is, maar weet niet wat.
De grote klap komt als Levenson aangeeft dat hij David onschuldig wil laten verklaren vanwege het feit dat hij schizofreen zou zijn. David blijkt samen met zijn broer geadopteerd te zijn door de Marquettes. De broer zit echter al jaren in een inrichting. David blijkt ook als jonge man psychische problemen te hebben gehad.
De rechtzaak zal dus voornamelijk gaan over het feit of David wist wat hij deed toen hij zijn familie vermoordde. In een van de weinige gesprekken die hij kan voeren – hij zit stijf onder de kalmerende middelen – zegt hij dat hij zijn familie ‘gered’ heeft. Volgens hem was zijn vrouw bezeten van de duivel. Hij kon daar niet mee leven en dus moesten ze allemaal dood.

Plea of Insanity is een boek waarmee je na afloop een beetje verdwaasd blijft zitten. Hoffman heeft twee verhaallijnen verweven: de moord op Jennifer en haar kinderen, en het verleden van Julia. Uiteindelijk blijkt de rechtzaak rond de vermeende moordenaar er dus voor te zorgen dat Julia er achter komt wat er met haar ouders en broer gebeurd is. De rechtzaak wordt vooral verpakt in vele pagina’s uitleg over de organisatie van het gerechtshof in Amerika. Het verhaal over de schizofrenie wordt verpakt in langdurige uitleg over het hoe en waarom van deze ziekte. Voeg daarbij de obligate ‘verkeerde vriend’ (Rick) en het ‘politieke gekonkel’ (Rick wil graag de volgende verkiezingen voor Officier van Justitie winnen) en je hebt een standaard Amerikaanse thriller. Hoewel, thriller? Het feit dat we af en toe een inkijkje krijgen in de gedachten van David, en dat Julia op een gegeven moment een telefoontje krijgt van een onbekende man, zijn zowat de enige echt spannende momenten in het boek. Helaas doet Hoffman daar verder niets mee. Aan het einde van het boek weet de lezer niet of die man nu echt bestaat of niet, wat het verband is met de moorden op andere families dan die van David, en vooral: of David het nu gedaan heeft of niet?! Dat is toch de eerste vraag die de lezer graag beantwoord zou zien. Je zou kunnen opmaken dat hij net gedaan heeft of hij geestesziek is, maar voor hetzelfde geld is dat niet zo. Nergens wordt duidelijk hoe hij het dan gedaan moet hebben. Ook blijven aan het einde van het boek nog een aantal vraagtekens over.

Kortom: losse draden. En dat is jammer want Hoffman schrijft uitstekend, en het boek houdt toch ook op een zekere manier de aandacht wel gevangen. Als het eerste deel wat vlotter had gelopen, en de rest wat minder vlot, had dit boek een ster extra gekregen.

(Door: Jannelies Smit)