Goed actueel boek

In ongenade
Docenten die affaires hebben met studenten, gewapende woningovervallen, verkrachting, het leven in Zuid-Afrika… Je leest er allemaal over in het boek ‘in ongenade’ dat geschreven is door J.M. Coetzee.
Het boek gaat over het leven van een docent, David Lurie, die een affaire begint met één van zijn studenten, Melanie Isaacs. Hij werkt als hoofdmedewerker Communicatieleer in Kaapstad. Deze affaire geraakt al snel tot een einde wanneer Melanie zich uitschrijft bij de universiteit en een klacht neerlegt tegen David. Hij wordt verzocht om ontslag te nemen en doet dit ook na de hoorzitting. Hij besluit om naar Salem te gaan. Dit is het dorp waar Lucy, de dochter van David, in een boerderij woont. Hier ontmoet hij de vrienden van Lucy en went hij langzaam aan het leven op de boerderij. Hij gaat altijd met Lucy mee naar de markt en helpt Bev Shaw in het dierenasiel. Helaas gaat het op een dag mis. Wanneer ze terugkomen van een wandeling staan er drie mannen hun aan de boerderij op te wachten. David wordt in brand gestoken, Lucy wordt verkracht, de honden van Lucy’s kennel worden vermoord en de mannen hebben hun beroofd. De relatie tussen David en Lucy takelt hierdoor af. Lucy is erg depressief en wilt absoluut de boerderij niet verlaten. Hierdoor gaat David uiteindelijk alleen terug naar Kaapstad. Wanneer hij thuiskomt zit er geen leuk nieuws op hem te wachten. Als je wilt weten wat er bij hem thuis gebeurd is en of hij nog terug zal keren naar Salem dan moet je het boek zeker lezen.
Op zoek naar een boek in de bibliotheek vond ik deze roman. Door de omslag van het boek, waar een vrouw op bed ligt, dacht ik dat het boek vooral over de affaire van David met Melanie, zijn student, ging gaan. Dit was niet het geval. Het boek bespreekt meer onderwerpen en is zeer actueel. Het geeft bijvoorbeeld ook de situatie vandaag de dag in Zuid-Afrika weer. Dit vond ik een zeer interessant onderwerp om over te lezen. Wat ik ook interessant vond, waren de zeer verschillende reacties van David en Lucy op de overval. Terwijl David zeer beschermend was over zijn dochter en wraak wou nemen op de mannen die Lucy hadden verkracht, ziet Lucy deze overval als een straf. Lucy beseft dat ze haar plaats in Zuid-Afrika moet verdienen, maar David wil dat ze terug meekomt naar Kaapstad. Het boek laat zo ook het verschil tussen generaties zien, maar ook het verschil van manier van denken. David denkt doorheen het boek vaak op een ouderwetse manier. Lucy is meer neutraal en denkt meer na op een hedendaagse manier.
Het boek heeft enkele emoties bij me los gemaakt. In het begin van het boek begreep ik bijvoorbeeld niet waarom David de situatie met Melanie zo ver heeft laten gaan. Hij had haar nooit moeten vragen om iets bij hem te komen drinken. Als volwassen man zou je moeten weten dat een affaire met een student alleen maar slecht kan aflopen. Ik vond het ook raar dat hij nooit naar de gevoelens van Melanie heeft gevraagd. Hierdoor heeft hij nooit geweten of Melanie hem ook leuk vond en of ze zelf de klacht had neergelegd. Tijdens de overval had ik veel medelijden met Lucy, David en de honden. Wat zij hier hebben moeten meemaken is verschrikkelijk en niemand zou dit ooit willen meemaken. Het einde van het boek vond ik zeer mooi. Bev Shaw was net klaar met het laten inslapen van de honden. David wou die week nog één hond sparen, maar besluit er uiteindelijk toch voor om hem te laten gaan. Ik denk dat hij hiermee naar Lucy verwijst. Hij is er namelijk klaar voor om Lucy ruimte te geven zodat ze een volwassen vrouw kan worden die haar eigen beslissingen neemt.
Wat ik leuk vond aan het verhaal is dat het chronologisch wordt verteld. Hierdoor kon ik goed volgen en werd ik niet al te vaak verward. Het taalgebruik was ook eenvoudig, maar ik vond het perspectief van het boek niet goed gekozen. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van David. De roman is geschreven in de derde persoon, dus we weten niet wie de verteller is. Dit maakte het soms lastig om de gebeurtenissen goed te kunnen volgen. Zeker tijdens de woningoverval had ik moeite om te volgen. Er wordt een hij-perspectief gebruikt, maar er zijn in totaal vier mannen aanwezig. Hierdoor wist ik soms niet over welke man de schrijver bezig was. Ik had het beter gevonden als Coetzee de ik-verteller had gebruikt.
Ik denk dat de schrijver ons tijdens het lezen van het boek de kloof tussen blanke en zwarte mensen wil laten zien. In Zuid-Afrika zijn de zwarte mensen kwaad op de rijke witte mensen van het Westen, daarom moet je er je plek verdienen. Dit wist ik nog niet voor het lezen van het boek. Net zoals mij zijn veel mensen hier niet van bewust en daarom ben ik blij dat hij voor dit onderwerp heeft gekozen. Hij laat in het boek ook zien dat vrouwen nog niet overal op aarde gelijk behandelt worden.
Coetzee heeft de personages zeer beeldend beschreven wat ik zeer aangenaam vond. Ik kon me bijvoorbeeld al goed inbeelden hoe David en Bev in het dierenasiel werkte of hoe Lucy in de bloementuin aan het werken was. Dit vond ik zeker een meerwaarde aan het boek.
John Maxwell is er zeker in geslaagd om een actueel boek te schrijven dat veel mensen zal interesseren. Het was soms wat moeilijk te volgen door het hij-perspectief, maar voor de rest vond ik het een zeer goed boek. Het is dus zeker een aanrader.