Goed is de standaard

Een van de eerste werken die van de hand van Arnaldur Indridadon verscheen was dit uit 1999 stammende "Operatie Napoleon". Inmiddels is Indridason wereldberoemd geworden met zijn reeks boeken rond de personages Erlendur Sveinsson, Sigurður Óli, Elínborg en Marion Briem die werden geïntroduceerd in het uit 1997 verschenen "Maandagskinderen" Dit boek is echter een stand-alone.

Hoewel dus niet in de serie die we zo goed kennen, en ondanks dat dit een vroeg werk is. is het toch een heel herkenbare Indridason. Ook in dit werk verwerkt hij een flinke portie Ijslandse geschiedenis in het werk. wat gezien zijn achtergrond als historicus snel verklaard is. Herkenbaar zijn verder de wat afstandelijke, sobere en melancholische schrijfstijl vol met mooie dialogen, detail en prachtige sfeer en karaktertekeningen. Ook voor de beschrijvingen van het ongerepte Ijsland wordt de tijd genomen.

Toch is er in dit boek wel wat anders. Het tempo is hoger, doordat de plot meer actie bevat dan dat we gewend zijn. En ook zijn er meer plot-wendingen en directe spanningsmomenten.Tevens zie je in wat later werk dat zijn schrijfstijl nog iets meer verfijnd wordt..

Indridason toont met dit werk aan dat hij een zeer begaafde auteur is, voor wie het geen moeite lijkt te kosten om een verhaal te vertellen.Echt mooi is zijn gave om in bijna ieder boek een maatschappij kritisch thema te verwerken, zonder daarbij de auteur met het vingertje te worden maar toch meer biedt dan alleen maar amusement.

Kortom, Ook nu weer een boek wat je alleen maar kan beoordelen als goed. Iets wat voor Indridason de standaard is.