Hartverwarmend verhaal over de kern van familie-zijn

Dit tiende boek van de hand van Susan Crandall is een hartverwarmend verhaal over een pittig 9-jarig meisje met vuurrrood haar, een franke mond en een sterk gevoel voor rechtvaardigheid. Zij leert hoe oneerljk het leven kan zijn wanneer ze beslist weg te lopen van bij haar strenge oma, op zoek naar haar moeder. Op deze tocht ontmoet ze een zwarte vrouw met een blanke baby , wordt ze geconfronteerd met rassenhaat en leert ze de harde levensles dat niet alles is wat het lijkt en sommige dingen niet te veranderen zijn hoe hard we dit ook willen.
Op het eerste zicht luchtig ogend en bij momenten echt grappig wordt dit verhaal echter bij momenten grimmiger en soms echt bangelijk.
De hoofdtoon van dit boek is voor mij echter dit mooie dat liefde en zorg zowel een blank meisje als een zwarte vrouw kunnen redden van de wanhoop. En dat familie-zijn niet alleen een zaak is van bloedverwantschap maar bovenal van het hart.