Tien kleine negertjes, door de titel alleen al zou je zin krijgen om het te lezen. Uit pure nieuwsgierigheid wil je toch weten wat zo'n vreemde titel met het verhaal te maken heeft en Tien kleine negertjes is inderdaad waar het om draait. Tien mensen die totale vreemden voor elkaar zijn en erg van elkaar verschillen worden op de één of andere manier samengebracht op een eiland, een onbewoond eiland. Ze worden er uitgenodigd maar de gastheer zelf komt niet opdagen. De eerste avond al is er een sterfgeval. Is het moord of niet? Daar komen de gasten snel achter als er nog anderen de pijp aan Maarten geven. Ik vraag mij altijd af wat ik in zo'n situatie zou doen maar dat is haast onmogelijk om te weten. Iedereen handelt anders in zulke omstandigheden en er zijn al talrijke voorbeelden geweest van wat mensen al niet doen als ze in een hoekje gedreven worden. Maar genoeg daarover. Ik vind het een knappe prestatie van Agatha Christie. Het blijft spannend tot het einde en niets geeft weg wie de dader is. Ik keek reeds graag naar de afleveringen van Hercule Poirot op TV en nu denk ik dat ik wel nog boeken van haar zal lezen.