Recensie De geheime tuin dyslexie uitgave

Een mooi sprookjesverhaal waarin je de tuin en de kinderen die de hoofdrol spelen duidelijk voor je ziet. Het einde is dus nogal voorspelbaar maar op zich vond ik het wel leuk een keer dat idee van ze leefden nog lang en gelukkig. Ik kon vroeger dit soort boeken wel waarderen, lekker duidelijk. Ik was in tegenstelling tot Prowisorio juist geen Pietje Bell liefhebber,dat vond ik vroeger geen leuk boek en nu eigenlijk nog niet. Ik wilde lekkere sentimentele boeken, Lijsje Lorresnor bijv.(de titel zegt genoeg) Wat ik wel vaker heb met hoofdpersonen is dat ze me gaan irriteren, vooral het hautaine gedrag van Colin ging me op een gegeven moment tegen staan.Denk aan Little house on the prairie, dan weet je precies hoe dit boek gaat lopen.