Verbijstering

Verbijstering is denk ik het goede woord wat past bij het gevoel dat ik over hield na het lezen van dit boek. Nog steeds is er geen vinger op te leggen wat de schrijver met het verhaal precies heeft willen vertellen, omdat er zoveel gebeurd en aangehaald wordt, en misschien is dat juist wel de kracht van het boek.
De aankondiging thriller klopt echter niet, het is meer een combinatie van dark fantasy/horror. Daarbij worden er ook nog heel veel zware thema's zoals misbruik, mishandeling, geweld, moord, zelfmoord, psychiatrie, alcoholisme, liefde en geloof aangehaald.
Het boek begint met een proloog die je meteen nieuwsgierig maakt. Dan volgt er een uitwerking van vele personages die allemaal een belangrijk onderdeel van het verhaal zijn. Dit is zeer uitgebreid gedaan maar daarmee krijg je wel een goede band met de personages, iets wat later in het verhaal ongemakkelijke gevoelens oplevert.
De schrijfstijl is uniek, net als het veranderen van lettertypes bij spannende momenten, je krijgt daardoor een extra dimensie in het verhaal. Een minpuntje is dat de schrijver, waarschijnlijk in zijn enthousiasme om zoveel mogelijk bizarre gebeurtenissen te beschrijven, vergeet dat de hoofdpersoon een zevenjarige is. De gedachten en handelingen zijn zeker vanaf het middengedeelten van het boek meer voor een zestien jarige of ouder.
De twist die elke keer als een verrassing in het verhaal zitten maken je verward maar houden je ook bij de les en dat maakt dat je de 778 bladzijdes toch vrij vlot achter elkaar door kunt lezen. Toch zijn er genoeg passages die geschrapt hadden kunnen worden. er wordt dan teveel herhaalt of een stuk is te ver gezocht.

Het boek krijgt uiteindelijk toch een hoge waardering ondanks dat het heel wat anders blijkt te zijn dat wat de cover beloofd. Want het is zeer knap gedaan dat je lezers zoveel pagina's lang kan vermaken met de meest absurde gebeurtenissen, maar ze tevens heel veel meegeeft over menselijke drama's. Het is een boek wat nog lang door je hoofd zal blijven spoken.