Herkenbare schrijfformule

Wederom is dit een verhaal van wat gekenmerkt wordt door het achterhalen van geheime codes, die verborgen zijn in symbolen, en met de nodige spanning van de achtervolgingen. De herkenbare schrijfstijl, de informatie over kunst, religie, geschiedenis en wetenschap maken dit boek wederom tot een echte Dan Brown. Toch is er een duidelijk verschil want waar voorheen de informatie in het verleden gezocht moest worden gaat dit boek ook over de toekomst. Daar zit dan ook gelijk de zwakheid van het boek. Door een nieuw hoofdpersoon, de zelfdenkende computer Winston, wordt veel denkwerk uit handen genomen van de bestaande personages, waardoor het verhaal onpersoonlijk en oppervlakkig blijft. Voor de lezer is het soms een hele opgave om door de vele technische informatie en moeilijke woorden heen te komen en de spanningsboog komt daardoor minder strak te staan.
Het is vooral een verhaal waarin Dan Brown de lezer zijn eigen theorie over onze oorsprong en toekomst wil opleggen. Wanneer je de laatste bladzijden hebt uitgelezen wordt je achtergelaten met een etnisch vraagstuk en dat is denk ik wel het meest relevante en knappe aan dit boek want verder is het veel van hetzelfde.