Prachtige Afrikaanse elementen met boodschap

'Bloed en Beenderen' is het eerste deel in een trilogie van Tomi Adeyemi. Het boek is door velen al tot favoriet uitgeroepen en één ding is zeker: een nieuwe stem is toegevoegd aan het YA genre. En die stem brengt veel goeds met zich mee, al is ze niet perfect.

Het meest bijzondere en verrijkende aan Bloed en Beenderen zijn de Afrikaanse elementen in het verhaal. Veel lezers zijn al meer dan bekend met de westerse cultuur in boeken, maar nu wordt misschien wel voor het eerst een YA boek populair waarin de rijke Afrikaanse culturen worden aangesproken. Een woordenlijst was misschien wel handig geweest, maar toch wordt vanzelf wel duidelijk waar de Afrikaanse woorden op slaan die worden gebruikt in het boek. Deze Afrikaanse elementen zorgen voor een frisse wind en het is heel leuk om meer over bepaalde Afrikaanse gebruiken te weten te komen. Het smaakt zeker naar meer.

Er zijn drie perspectieven in het boek. We volgen hoofdzakelijk Zélie, een meisje met een heel donkere huid en witte haren. Ze is een divîner en als de magie niet verbannen was geweest dan zou ze die nu hebben gehad. Net als de andere divÎners wordt Zélie gezien als een ondermaatse burger en krijgt ze te maken met veel geweld en onderdrukking. Allemaal geboren uit angst en haat door de kosídan, de mensen die geen aanleg hebben voor magie en een lichtere huid hebben. Zélie heeft een felle persoonlijkheid en ze wilt niets liever dan vrijheid en rechtvaardigheid voor haar volk.

Zélie krijgt uit het niets een kans om iets te doen aan de positie van haar volk wanneer Amari juist haar uitkiest op het plein en haar een belangrijke rol in de handen duwt. Samen ontvluchten ze de hoofdstad en begint het avontuur om de magie te bevrijden - en dat moet op tijd gebeuren, anders zal de magie voorgoed verbannen zijn uit de wereld en niet meer terug te halen zijn.

Amari is het tweede perspectief in het boek. Zij is de dochter van de gruwelijke koning die alles begon, en nadat haar divîner vriendin door hem wordt gedood onderneemt ze actie en vlucht ze weg, naar Zélie toe. Amari groeit van verwende prinses naar iemand die genoeg moed heeft om op te staan voor anderen.

Inan is het derde perspectief, en gelijk ook het problematische onderdeel van dit boek. Hij is de broer van Amari en tevens de troonopvolger. Anders dan Amari is hij meer het pad van zijn vader ingeslagen en hij heeft zelf ook een afkeer van magie. Tot hij Zélie ziet en er iets verandert in hem - iets wat hij haat. Hij achtervolgt Zélie en Amari en wilt Zélie kost wat het kost doden. Wat er vervolgens allemaal met Inan gebeurt vond ik haast onbegrijpelijk en echt een groot minpunt aan het boek.

Het tempo in het boek is verder écht veel te hoog. Zélie en co lijken haast van de ene naar de andere plaats te teleporteren. Van de reis wordt weinig tot niets geschreven. De personages hadden ook wel meet character building mogen krijgen; nu veranderden ze wel heel snel van mening en andere dingen.

Het boek bevatte veel sterke elementen, zoals de Afrikaanse elementen en de boodschap erachter, maar het tempo was te hoog en de character building had beter gemogen.