Deze vlam gaat niet uit

Alles is perfect in Shaker Heights: de huizen, de straten, de regels, en de mensen. Totdat Mia en haar dochter Pearl in de huurwoning van Mevrouw Richardson gaan wonen en er onverwachts een vonk ontstaat in de keurige stad.

"Hij had het idealisme van zijn vrouw altijd bewonderd, haar overtuiging dat je de wereld kon veranderen, orde kon scheppen, dat je hem misschien zelfs volmaakt kon maken. Voor het eerst vroeg hij zich af of hij daar zelf wel in geloofde."

Moederschap is misschien wel het belangrijkste thema in het boek. Mevrouw Richardson heeft vier kinderen over wie ze denkt dat ze de controle heeft, maar met haar jongste kind Izzy heeft ze regelmatig problemen. Haar vriendin Mevrouw McCullough aan de andere kant probeert al jaren een gezonde baby te krijgen, tot ze uiteindelijk een in de steek gelaten baby in huis krijgt en die ze graag wilt adopteren. Dan komt echter Bebe een beeld, een Chinese immigrant die haar kind te vondeling had gelegd omdat ze zich geen raad meer wist in een vreemd land zonder geld. Nu, een jaar later, is ze echter weer in staat om voor haar kind te zorgen. Dit zorgt voor een ingewikkelde en pijnlijke rechtszaak over wie het kind mag houden en levert de volgende quote op die eigenlijk op alle moeders in het boek kan slaan:

"Het kwam steeds weer neer op die ene vraag: wat maakt iemand een móéder? Was het alleen biologie of was het ook liefde?"

Ten slotte is er Mia, een mysterieuze vrouw die met haar tienerdochter nooit lang in een plaats blijft hangen. Ze is een fotografe die heel specifieke en artistieke foto's maakt. Zodra ze klaar is met een project verhuist ze weer verder, maar ditmaal heeft Mia Pearl beloofd dat ze in Shaker Heights zullen blijven...

Allerlei soorten moeders en de problemen die ze tegenkomen komen aan bod, waardoor je een boek met verschillende lagen krijgt. Al snel is het duidelijk dat Shaker Heights aan de buitenkant wel perfect kan lijken, maar aan de binnenkant zijn de barstjes te zien.

"Hun huis in hun prachtige, volkomen ordelijke stad, waar iedereen met elkaar kon opschieten en iedereen zich aan de regels hield en alles mooi en perfect moest zijn aan de buitenkant, al was het binnen nog zo'n puinhoop."

Het verhaal begint met een scène uit het heden, waarin het huis van Mevrouw Richardson in brand staat. Daarna volgen de gebeurtenissen die vooraf zijn gegaan, met af en toe een langere flashback in het verleden van bepaalde personages. Op het einde worden de meeste vragen beantwoordt, maar heeft het dusdanig nog een open einde dat je je afvraagt hoe het verder met de personages is gegaan. Hebben ze gevonden waar ze naar op zoek waren? Zijn ze gelukkig?

'Kleine brandjes overal' duikt dieper in het concept van wat een moeder nu eigenlijk is/kan zijn. Er wordt een genuanceerde blik op geworpen, want geen enkele moeder wordt veroordeeld op hoe ze hun moederschap invullen. Er zijn alleen maar grijze gebieden; goede of slechte moeders zijn er eigenlijk niet in dit boek. De lezer zelf kan keuzes hierover maken. Wie zou bijvoorbeeld baby May Ling/ Mirabelle moeten opvoeden? De biologische moeder die van haar baby hield maar geen raad meer wist zonder geld en stabiele woonsituatie, of de adoptiemoeder die altijd al een grote kinderwens had en al een jaar lang met veel liefde voor de baby heeft gezorgd? En hoe zit het met de keuzes die Mia en Mevrouw Richardson hebben gemaakt in het verleden? Ook al heeft de lezer misschien geen kinderen, hij/zij zal zich absoluut afvragen wat hij/zij in die situaties hadden gedaan. Iedereen zal een ander antwoord hebben.

"Haar hele leven had ze geleerd dat hartstocht even gevaarlijk was als vuur. Het liep zo snel uit de hand. het klom over muren en sprong voer greppels. Vonkjes sprongen weg als vlooien en zo verspreidde het vuur zich razendsnel; een briesje kon de sintels kilometers ver meenemen. Het was maar het beste om de eerste vonk onder controle te houden en hem heel voorzichtig door te geven aan de volgende generatie, als een Olympische fakkel. Of misschien om het voorzichtig te voeden, als een eeuwige vlam: iets wat je herinnerde aan het licht en het goede dat nooit brand zou stichten - nooit brand zou kúnnen stichten."

De personages worden goed uitgewerkt en er is geen goed of slecht; alleen maar een grijs gebied waar veel mensen zich in bevinden. Het boek toont wat verloren dromen met je doet en hoe het voelt om geheimen en verdriet jarenlang met je mee te dragen. Het is een mooie character study met prachtige quotes en een goed afgerond, maar toch redelijk open einde zodat de lezer zelf kan invullen wat erna gebeurt. Celeste Ng kent haar personages goed en zorgt voor een bijzonder verhaal dat haar eerste boek overtreft. 'Kleine brandjes overal' is een intelligente blik op de vele verschillende aspecten van het moederschap in een ogenschijnlijk perfecte stad. Deze vlam gaat zeker niet uit.