Een weeffout in onze sterren

Hazel werd drie jaar geleden opgegeven, maar een nieuw medicijn rekt haar leven voor nog onbepaalde tijd. Augustus, Gus, heeft kanker overleeft ten koste van een been. Vanaf het moment dat Hazel en Gus elkaar ontmoeten, lijkt er geen ontsnappen aan de zinderende aantrekkingskracht. Maar Hazel wil niemands tijdbom zijn. De zoektocht naar een mysterieuze schrijven van hun lievelingsboek ''een vorstelijke beproeving'', leidt hen naar Amsterdam. Daar neemt hun leven een wending die ze zich niet hadden kunnen indenken.

Wat een prachtig boek. Een boek die het verhaal vertelt van twee tieners die met kanker te maken hebben en hoe ze hier mee om gaan. In het boek is mij opgevallen dan Hazel geaccepteerd heeft dat ze niet oud zal worden, maar dat het voor haar ouders veel moeilijker is om te accepteren dat Hazel niet oud zal worden.
Ik vind de relatie tussen Hazel en Gus zo mooi en ook zo mooi beschreven het is net alsof het zo had moeten zijn. Ze houden van elkaar ondanks de vreselijke ziekte die tussen hun instaat. In het boek worden filosofische dingen aangehaald wat ik vind passen in dit boek het is niet storend, maar het hoort er gewoon bij.
John Green heeft een fijne schrijfstijl en ondanks dat het een zwaar boek is kon ik makkelijk door het boek komen.
Dit boek heeft me ook wel aan het denken gezegd over wat kanker met iemand doet en zijn omgeving.
In het boek was een belangrijk punt dat je moet maken van je leven wat er nog van te maken is ondanks dat je ziek bent, geniet van je leven zolang je nog kunt!