Kijkje in een stukje geschiedenis waar velen nooit over nagedacht hebben

Een bijzondere carrièreswitch maakte auteur Mechtild Borrmann. Na een carrière als dans- en theaterpedagoog, gestalttherapeut en personeelsmanager besloot zij het schrijversvak te leren kennen. In Duitsland hebben haar romans al meerdere prijzen in de wacht gesleept. Oorlogskind is haar debuut in Nederland. Voor de feelgood club op Hebban mocht ik het boek alvast vooruit lezen.

Wanneer Hanno een jongetje vindt zonder iemand die om hem bekommert, besluit hij hem mee naar huis te nemen. Zo net na de Tweede Wereldoorlog moet iedereen vechten om te overleven en het zou onmenselijk zijn om het ventje alleen achter te laten. Jaren eerder vecht de familie Anquist voor hun leven. Ook rijke mensen in Duitsland hadden het tijdens de Oorlogsjaren niet gemakkelijk. En jaren later – in het heden – vraagt Anna zich af waarom haar moeder zich ze vreemd gedraagt. En zou Joost ooit antwoord op zijn vragen krijgen?

Borrmann neemt je in Oorlogskind mee naar drie verschillende tijden. We volgen Clara Anquist rond 1945, Hanno en zijn familie rond 1947 en Anna en Joost in 1992. In eerste instantie lijkt het erg ingewikkeld om drie tijden door elkaar te lezen. Toch is dat niet het geval. Borrmann weet de drie tijden duidelijk van elkaar te laten verschillen door een goede afwisseling van tijd.

Ook als je niet zo kijken in welk jaartal het hoofdstuk zich bevindt – elk hoofdstuk begint met een jaartal – is het verhaal goed te volgen. De sfeer van de rijkelui, die maar moeilijk kunnen overleven, zo net na de oorlog is typisch voor die tijd. Het verdriet om verlies – niet alleen van mensen om hen heen maar ook van bezittingen en het onrecht is voelbaar op elke pagina.

Ook in het verhaal van Hanno is de sfeer duidelijk te proeven. Hanno's leven bestaat uit overleven. Illegaal dingen verkopen om in leven te blijven. De angst om dood te vriezen door de kou en de vele roddels die ontstaan als je het wel weet te redden. De beklemmende sfeer van Hamburg na de Tweede Wereldoorlog spat van de bladzijden en doet soms even rillen.

In het heden zit weinig sfeer. Joost en Anna zijn allebei op zoek naar de waarheid. Terwijl zij zoeken in het verhaal, licht Borrmann steeds een stukje van de sluier op. Het verhaal komt langzaam tot een climax en je bent als lezer druk bezig om het mysterie op te lossen.

Helaas is het als vrij snel duidelijk wie wie is en dat maakt dit verhaal dan ook wel erg voorspelbaar. Dat is zonde, maar het zorgt er niet voor dat het een slecht boek is. Oorlogskind moet het namelijk niet alleen hebben van het mysterie, maar vooral van de sfeerbeschrijvingen over een zwarte periode in Duitsland.

Het verhaal is gebaseerd op een waargebeurd feit, de nooit opgeloste puinmoorden. Borrmann heeft hier een fictief verhaal omheen verzonnen, maar weet wel de geschiedenis te beschrijven. De levensstijl van de armen en de rijken naast elkaar is bijzonder te noemen. Oorlogskind geeft een kijkje in een stukje geschiedenis waar velen nooit over nagedacht hebben. Alleen daarom is het al een must read.