Veel losse eindjes

Inge Ipenburg was tot nu vooral bekend als actrice in o.a. de series Goede Tijden, Slechte Tijden, Westenwind en Celblok H. Al vanaf het moment dat ze nog klein was, vertelde ze verhaaltjes en speelde ze toneelstukjes. Later ging ze dagboeken bijhouden en columns schrijven. Het idee om ‘ooit een boek te gaan schrijven’ was er al langer, maar pas op het moment dat ze juryvoorzitter was voor De Gouden Strop in 2011, raakte ze écht geïnspireerd en begon ze met schrijven. Dit resulteerde in haar debuutroman Het gerecht.

Sandra Hazelaar, een voormalig actrice, rijdt met de fiets langs het Sarphatipark als ze een vrouw hoort schreeuwen. Ze stapt van haar fiets en gaat het park in. Dan ziet ze een man en een vrouw. Naast de vrouw steekt een mes in de grond en haar polsen zijn op haar rug vastgebonden. Sandra loopt naar hen toe en slaat de man met haar tas in zijn gezicht. Later, wanneer de man voor haar staat, ziet ze dat het Joachim Hansson is, de bekendste strafpleiter van Nederland. Hij gaat ervandoor en Sandra bekommert zich om het meisje, Meike, die stage heeft gelopen bij Hansson. Omdat het haar laatste dag was, is ze gaan eten met Hansson en daarna dwong hij haar het park in te lopen en verkrachtte haar. Als Sandra uiteindelijk naar huis gaat, vindt ze in haar fietskrat een zwart slipje, het slipje van Meike. Ze neemt het mee naar huis. Later krijgt ze een sms van Meike dat ze aangifte wil doen en of Sandra als haar getuige wil optreden. Dan krijgt Sandra met Hansson te maken en zeker niet in positieve zin. Toch probeert zij, met behulp van haar vrienden, de waarheid betreffende de handel en wandel van Hansson aan de kaak te stellen, want hij heeft klaarblijkelijk meer op zijn kerfstok dan alleen de verkrachting van Meike. Maar of dat zo verstandig is…

In Het gerecht  spelen, buiten de verkrachting van Meike, nog een aantal andere zaken. Sandra wordt gestalkt door een zekere Ton Daalder. Ook komt zij in contact met Simon Sluiter, die haar vertelt dat hij in 1999 per ongeluk twee mensen heeft doodgereden. Verder maken we kennis met Martine de Rooij, die ook, tien jaar eerder, twee keer door Hansson verkracht is; met Maria van Zalen, een oud-secretaresse van Hansson en met Tops en Rodewijck van Ophoven, wiens dochter Magda de vriendin is van Hansson. Zij hebben echter al jaren geen contact meer met haar.

Niet alle verhaallijnen en personages voegen iets toe, bijvoorbeeld in het geval van de stalker Ton Daalder. Ook zijn niet alle verhaallijnen helemaal (goed) uitgewerkt. Het is logisch dat Ipenburg schrijft over Sandra, een ex-soapactrice. Ook de ‘boulevard’-achtige roddelprogramma’s komen voorbij. Programma’s waar Hansson zelf vaak genoeg bij aangeschoven is en die hij ge-/misbruikt om Sandra’s reputatie te schaden.

Het gegeven in het verhaal is niet nieuw of origineel: een corrupte advocaat die zowel banden heeft met de onderwereld als met de politie, zodat hij het onderzoek naar de verkrachting(en) kan manipuleren en sturen, en door zijn invloed mensen kan ruïneren. Gelukkig komt hij er deze keer niet mee weg, maar de manier waarop de zaak ‘opgelost’ wordt, is op zijn minst bizar. De plot is dan ook onwaarschijnlijk, overrompelend maar ook onbevredigend. Veel losse eindjes en veel vragen die onbeantwoord blijven. Ook wordt een aantal zaken uit-en-te-na aangehaald.

Al met al is Het gerecht  een boek met een aantal goed uitgediepte personages (Sandra en Davy (haar keukenhulpje)), maar ook een aantal dat niet echt uit de verf komt of overbodig is. Een leuk debuut, dat mijn hooggespannen verwachting niet helemaal heeft waargemaakt.