diep geraakt

Sara en Liv is een autobiografisch verhaal van Suzan Hilhorst. Zij ontmoet op een dag in een land ver weg de liefde van haar leven. Het sprookje begint. Maar voor dit sprookje begon heb je al een kijkje kunnen nemen in een ander deel van haar leven waarin haar dochter Sara centraal staat.
Suzan en Jens krijgen eerst een zoon, Nils. Daarna krijgen ze een dochter, Sara. Het geluk wordt snel verstoord als Sara ernstig ziek blijkt te zijn. Haar hart functioneert niet goed. Een lang periode van ziekenhuisverblijven, artsen, hoop en wanhoop volgt tot Sara in hun armen overlijdt.
Ze laten uitzoeken hoe dit heeft kunnen gebeuren en dan krijgen ze te horen dat de kans dat hun volgende kindje ook ziek zal zijn nihil is. Suzan raakt in verwachting en Liv wordt geboren. Een gezonde baby. Dan gebeurt het onvoorstelbare, Liv is ook ziek en ze moeten haar laten gaan. Mijn moederhart breekt. Dit is onvoorstelbaar!
Twee keer een kind verliezen en er dan zo’n mooi boek over schrijven. Wat knap!
De schrijfstijl is heel bijzonder, het is namelijk niet een verhaal dat in klare taal vertelt wat er gebeurd is. Het is een verhaal verteld vanuit de beleving van Susan en Sara zelf. Suzan vult in hoe de situatie voor haar dochter moet zijn geweest, ze geeft Sara een stem in het verhaal en dat maakt het extra aangrijpend en mooi.
Wat ik ook mooi vond is dat Suzan en Jens in alle commotie nooit hun zoon zullen vergeten. Hem er op zijn niveau bij betrekken lijkt mij heel goed. Ze laten ook de dokters en verplegend personeel mens zijn in dit verhaal.

Vandaag is het Moederdag en ik denk extra aan de moeders die een kindje hebben verloren, dankzij Suzan kan ik me nog beter inleven in het verhaal erachter.